Suche

Aus dem Verlagstext: „Mehr als ein Drittel der Bewohner:innen der Europäischen Union lebt in Grenzregionen, knapp zwei Millionen passieren als Grenzpendler:innen regelmäßig die an Bedeutung verlierenden nationalstaatlichen Grenzen. Umso mehr wirkte damit die Covid-19-Pandemie im Frühjahr 2020 als Zäsur: 35 Jahre nach der Unterzeichnung des Schengener Übereinkommens wurden an vielen Orten erneut verstärkte Grenzkontrollen bzw. Grenzschließungen eingeführt. Mit langen Schlangen an den Grenzübergängen, voneinander getrennten Familien und Freunden, individuellen Schicksalen zeigten sich deren Auswirkungen drastisch. Gleichzeitig wurde so weithin sichtbar, wie verflochten Grenzregionen bereits sind und einen ‚Hotspot‘ europäischer Integration bilden. Ein markantes Beispiel hierfür stellt die sog. Großregion mit ihrem ‚Kern‘ SaarLorLux dar. Basierend auf einer Analyse von Interviews, Essays und Pressemitteilungen politischer Akteure aus Deutschland, Frankreich und Luxemburg von nationaler bis lokaler Ebene beleuchtet der Beitrag deren Bewertungen der ‚Grenzkrise‘ mit ihren Folgen. Es zeigt sich, wie stark SaarLorLux als Verflechtungsraum wahrgenommen wird, weswegen die Grenzsicherungen als Schock erlebt wurden – und dies in der Rückschau aus politischer Sicht durchgehend vom Nationalen bis Lokalen. Neben negativen Aspekten werden positive Effekte herausgearbeitet, verbunden mit einem Fokus auf die grenzüberschreitende Kooperation und deren Entwicklungsperspektiven für eine künftig bessere ‚Krisenfestigkeit‘.“

Abstract: „La pandémie de Covid-19 a mis à rude épreuve les multiples formes d’échanges transfrontaliers au sein de ce que l’on appelle la Grande Région. En effet, les restrictions frontalières mises en place pour limiter les impacts de la pandémie s’opposaient à ce qui, ici, était depuis longtemps devenu la normalité politique, économique et sociale. En s’appuyant sur des hypothèses théoriques et conceptuelles issues des border studies, l’article présente les effets de la pandémie sur la région frontalière franco-germano-belgo-luxembourgeoise et ses habitant·e·s. Les processus de rebordering enclenchés au printemps 2020 ont fortement perturbé les pratiques professionnelles, économiques et quotidiennes transfrontalières. En tant qu’espace d’interdépendance, de zone de contact et de transition, le borderland, avec ses fortes interactions et interdépendances transfrontalières, s’était entre-temps transformé en zone de conflit. Les nouveaux processus de debordering, initiés aussi bien de manière formelle par les responsables politiques que (et avant tout) de manière informelle par les citoyen·ne·s, suggèrent cependant que la crise peut également être considérée comme une chance car elle a permis de sensibiliser à l’égard des régions frontalières. Après les premiers enseignements tirés par les décideur·e·s à l’issue de l’expérience bouleversante de la première vague de la pandémie, il convient d’explorer à l’avenir dans quelle mesure ces enseignements peuvent être valorisés à long terme et comment la coopération transfrontalière peut être rendue plus résistante aux crises.“

Aus dem Verlagstext: „Spätestens seit der Covid-19-Pandemie ist die Rolle von Grenzen, die in den letzten Jahrzehnten an Bedeutung gewonnen haben, nicht mehr zu übersehen. Diese Entwicklung, die sich mühelos auf der globalen Ebene rekonstruieren lässt, ist mit dem Virus auch in die europäischen Grenzregionen vorgedrungen. Dort ist die europäische Grenzraumforschung nun mit Phänomenen konfrontiert, mit denen sie sich bisher kaum auseinandergesetzt hat. Der Beitrag wendet sich solchen Phänomenen zu und arbeitet exemplarisch das Zusammenspiel von Ver- und Entgrenzungsprozessen im Kontext des Covidfencing heraus. Dafür werden soziale Aushandlungsprozesse der Grenzschließungen in der Großregion SaarLorLux und im deutsch-polnischen Grenzgebiet als „people’s resilience“ thematisiert. Darauf aufbauend werden Überlegungen vorgestellt, wie sich die europäische Grenzraumforschung für Phänomene und Fragestellungen in Zeiten der Vergrenzungen aufstellen kann. Der internationalen Grenzforschung folgend wird eine Erweiterung der Forschungsagenda um alltagskulturelle Fragen vorgeschlagen, die einen Erkenntnisgewinn versprechen. Außerdem wird eine Justierung des verbreiteten Grenzbegriffs vorgeschlagen, um die Grenze als Gegenstand alltagskultureller Aushandlungen erschließbar zu machen.“

Abstract: „La gestion politico-juridique de la pandémie de Covid-19 et de ses conséquences suscite de nombreuses questions, notamment dans le domaine du droit public. Les mesures adoptées respectent-elles la répartition des compétences entre autorité fédérale, communautés et régions? Le recours massif aux pouvoirs spéciaux et aux pouvoirs de police est-il compatible avec les principes consacrés par la Constitution et le droit international? Les restrictions considérables apportées aux droits fondamentaux pour limiter la propagation de la pandémie sont-elles excessives? Quel est le rôle des experts dans la prise des décisions? Ces questions, parmi d’autres, sont abordées dans le présent ouvrage au travers de 26 contributions thématiques réparties en trois parties. La première porte sur l’organisation des pouvoirs telle qu’elle a été bousculée par la crise. La deuxième concerne les instruments et les ressources de l’action publique et les adaptations que celle-ci a dû subir du fait de la pandémie. La troisième se focalise sur les droits fondamentaux. Près de soixante chercheurs issus de la plupart des universités belges ont contribué à l’ouvrage. Celui-ci s’adresse tant aux universitaires qui y trouveront des développements scientifiques riches et variés sur le sujet étudié, qu’à tous ceux – décideurs politiques ou membres du grand public – qui cherchent à comprendre les ressorts juridiques de la réponse de la Belgique à la pandémie de Covid-19 et les enjeux que cette réponse soulève sous l’angle du droit public.“

Aus den Verlagsangaben: „Dit boek, geschreven door een gepensioneerd huisarts, is een kritische beschouwing van het Nederlandse coronabeleid vanuit het perspectief van de medicus. De auteur gaat niet alleen in op de moeilijkheden bij het bestrijden van de epidemie, maar ook op de strategie en het gebrek aan draagvlak in de samenleving, veroorzaakt door afwezige crisiscommunicatie door de overheid. Het boek is opgebouwd als een drieluik. Elk hoofdstuk bestaat uit fictie, een feitenoverzicht en een analyse. Het fictieve verhaal beschrijft een internationaal complot, dat zich afspeelt rond virologische laboratoria en een nationaal complot, dat zich afspeelt rond mondkapjes. Elke gelijkenis met bestaande personen berust hierbij op louter toeval. Het feitenoverzicht is een samenvatting per periode en wordt gevolgd door een analyse vanuit het medische perspectief. Het belangrijk-ste thema is de strijd tussen de witte jassen (de medici) en de zwarte pakken (maatschappelijke instituties en politiek), die onnodig was en veel schade toebracht.“

Aus den Verlagsangaben: „Vanaf het begin volgde journalist Leendert Douma de coronacrisis op de voet. Dat is logisch, want gezondheidszorg is zijn specialisme en hij is kind aan huis in ziekenhuizen en zorginstellingen. Toen raakte hij zelf besmet… Twee weken later werd hij met bloedspoed opgenomen, zijn zuurstofopname was gehalveerd. “Uw man is heel erg ziek, we weten niet of hij het gaat halen”, zei de arts tegen Leenderts vrouw toen Leendert op de intensive care aan de beademing lag. Leendert overleefde, maar werd een van de vele ‘langliggers’ op de IC. De artsen wisten zich geen raad. Wat maakten deze coronapatiënten mee? Hoe was dit voor hun naasten? Voor hun artsen, verpleegkundigen en alle andere behandelaars? Leendert geeft een inkijkje in de tijd waarin hij zweefde tussen leven en dood en de periode daarna, waarin hij moest werken aan zijn revalidatie. Hij interviewde de mensen die hem hielpen en die zijn leven redden. Dit boek is niet alleen een verslag van een gruwelijke tijd, maar geeft ook alle hulpverleners en betrokkenen een gezicht en een stem. Het geeft zo een uniek beeld van corona in de tweede golf.“

Angaben aus der Verlagsmeldung: „Hoe kreeg men de, naar verluidt, hoogopgeleide bevolkingen van de Westerse landen zo gek dat zij wilden meespelen in het verhaal van de coronacrisis die in 2020 begon? Hoe kreeg men hen zo gek dat zij zonder kennis van zaken en schijnbaar vrijwillig erin toestemden proefpersonen te zijn in het grootste en meest riskante medische experiment uit de wereldgeschiedenis? Dat experiment was meteen ook de meest flagrante inbreuk op de Neurenberg Code ter beteugeling van onethisch en onoordeelkundig gebruik van de experimentele methode in de medische wetenschap. Het eerste deel van dit boek belicht de wetenschappelijke en vooral pseudowetenschappelijke uitgangspunten van het coronabeleid. In de daarop volgende nabeschouwing komen aan bod: 1) De tekenen van beschavingsverval in het Westen (miskenning van rechten en vrijheden, corruptie, censuur, normvervaging in de massamedia, de wetenschap en het onderwijs) die zich manifesteerden in het door grootheidswaanzin, willekeur, terreur en tirannie gekenmerkte beleid. 2) Een filosofische en historische duiding van de fundamentele oorzaak van dat alles: de voortschrijdende vermaatschappelijking (socialisering en bureaucratisering) van nagenoeg alle menselijke relaties en de daarbij horende robotisering die mensen reduceert tot van op afstand bestuurbare maatschappelijke productiefactoren. Kortom, de verdringing van de samenleving in vrijheid en gelijkheid van gesprekvaardige mensen door een maatschappelijke hiërarchie van bevelhebbers en zombieachtige horigen.“

Abstract: „In deze bijdrage worden juridische kanttekeningen geplaatst bij het recent verschenen, kritische rapport van de Onderzoeksraad voor Veiligheid over de aanpak van de coronacrisis. Door zijn beleidsmatige en puur nationaal gerichte insteek blijven belangrijke vragen en oplossingsrichtingen onbesproken. Wel wordt terecht gesteld dat corona te lang als een infectieziekteprobleem en eerder als een maatschappelijke crisis had moeten worden bestempeld.“

Angaben zum Inhalt: „In Virus lees je het openhartige verhaal van OMT-lid Jan Kluytmans, opgeschreven door Roy Ferwerda. Het boek begint in 2020 wanneer arts-microbioloog Jan Kluytmans een onthutsende ontdekking doet. Virus van Roy Ferwerda reconstrueert de coronacrisis vanuit het oog van de storm: een persoonlijk verhaal van arts-microbioloog Jan Kluytmans, dat leest als een beklemmende medische en maatschappelijke thriller. Virus van Roy Ferwerda begint in het vroege voorjaar van 2020 wanneer arts-microbioloog Jan Kluytmans een onthutsende ontdekking doet. Het coronavirus is in Nederland gearriveerd en rukt veel agressiever op dan aanvankelijk wordt verondersteld. Hij slaat alarm. Wegens zijn kennis belandt hij in de frontlinies van het gevecht tegen de pandemie en zijn positie in het OMT maakt hem op slag een bekende Nederlander. Wat betekent het voor een wetenschapper om in tijden van snoeiharde polarisatie adviseur te zijn van de regering? Nooit had Kluytmans het voor mogelijk gehouden dat hij vanwege zijn kennis en expertise voor ‘moordenaar’ zou worden uitgemaakt of dat hij en zijn gezin te maken zouden krijgen met serieuze bedreigingen. Door de verharding van het coronadebat raakt hij langzaam maar zeker zijn onbevangenheid als professional kwijt.“

Abstract: „In this article, the author reflects on the impact of COVID-19 on policing, the relations among police officers and the interactions between police and citizens based on systematic social observations in small to semi-sized local police forces during the pandemic. The article discusses the nature of police work during the crisis and new types of interventions that police officers are confronted with (e.g. curfew controls). Additionally, the impact of the pandemic on the internal and external relations is discussed. Internally, the COVID-19 measures may have an impact on police officers’ possibilities for personal, social interactions among colleagues, which may potentially challenge the solidarity within the police force. Externally, tensions may arise in relations with citizens, partly because of unclear regulations or variable interpretations of those regulations. Those unclear regulations, but also uncertainties concerning one’s own competences and questions regarding the police’s role in enforcing the pandemic regulations, put pressure on the police’s (self-)legitimacy.“

Abstract: „Ce cahier est le résultat d’une étude menée sur plusieurs années au sein du réseau de la STIB (Société des transports intercommunaux de Bruxelles). Divisé en deux parties, le Cahier présente les résultats de l’étude ainsi que les enseignements qui ressortent de ce Diagnostic de Sûreté. Dans la seconde partie, les auteurs s’attachent à dépeindre l’impact de la crise Covid-19 sur le niveau de sûreté au sein du réseau de la STIB. Une attention particulière est apportée sur l’influence de la baisse de fréquentation.“

Aus den Verlagsangaben: „Beseffen we wel wat voor wonder er is verricht in 2020? Een pandemie is voor het eerst door mensenhand tot staan gebracht. Nog nooit in de geschiedenis zijn er in zo’n tempo wereldwijd zoveel vaccinaties gedaan. En dat is gelukt dankzij tientallen jaren van wetenschappelijk onderzoek aan universiteiten en in de biofarmaceutische industrie, met enorme steun van overheden en knappe koppen wereldwijd, van China tot India, van Australië tot Europa, van Engeland tot de Verenigde Staten. Er is geen garantie dat we er de volgende keer weer zo goed vanaf komen. Hoe kunnen we onze samenleving in de toekomst beschermen tegen dergeljke ontwrichtende gebeurtenissen? Om ons te beschermen moeten we de lucht schoon houden, moet ons eten veilig zijn en ons water drinkbaar, want via die wegen vinden virussen hun weg naar ons allemaal. Wat kan de overheid doen, en wat kun je zelf doen? In dit boek trekt viroloog Jaap Goudsmit vijf lessen uit de afgelopen stressvolle periode, zodat we ons kunnen wapenen tegen dergelijke epidemieën. Les 1. Om je leven niet te laten vergallen door welk virus dan ook, moet je wetenschappelijkheid van kennis op waarde leren schatten Les 2. Om bestand te zijn tegen aanslagen op je gezondheid moet je zorgen voor een goede leefstijl en een leefbare wereld Les 3. COVID-19-vaccins moeten voor pasgeborenen en zestigplussers een integraal onderdeel van het preventiebeleid worden tegen voorkombare ziekten op de kinderleeftijd en de oude dag Les 4. Als je de zestig eenmaal hebt bereikt, moet je je antistoffen regelmatig testen en zo nodig je keel schoonhouden om niet in het ziekenhuis te belanden Les 5. We moeten zorgen dat de komst van een nieuw virus of virusvariant ons en onze overheid niet overvalt en in een hinderlaag lokt“

Abstract: „In this contribution, the authors examine the spatiotemporal distribution of residential burglaries in a Belgian police zone based on monthly residential burglaries before and during the COVID-19 crisis and assess the performance of a predictive crime model during this period. In general, compared to 2019, there were fewer home burglaries in 2020 during the COVID-19 crisis. Except for a few changes, the spatial distribution of residential burglaries in 2020 is largely similar to that of residential burglaries in 2019. The authors observe that the predictive crime model performs significantly worse at the start of the pandemic and when severe measures are taken, but that the model’s performance then rises again after a few months as the algorithm becomes more proficient in adjusting itself to big societal changes.“

Aus dem Inhaltstext: „Tijdens de coronapandemie vonden overheid, wetenschap en burger elkaar terug in een ongemakkelijke vertrouwensdriehoek. In de strijd tegen een nieuw en ongekend virus moest elke hoofdrolspeler de andere spelers kunnen vertrouwen bij het maken van de talloze risico-inschattingen. Had de lockdown zin? En de avondklok? Zou het RIVM gelijk krijgen met zijn modellen? Werkten die mondkapjes nu eigenlijk wel of niet? Het was vooral deze dagelijkse risicodynamiek die onze omgang met de pandemie bepaalde. In 'We hebben alles onder controle' analyseert historicus Christ Klep de coronapandemie vanuit een verrassend en relevant perspectief: dat van onze risicoperceptie.“