Ihre Suche

Aus der Verlagsangabe: „Precies anderhalf jaar na zijn coronabesmetting gaat burgemeester Bart Tommelein in gesprek over lijden, leiderschap en (crisis)management tijdens deze ongeziene gezondheidscrisis. Het resultaat is een onthullende terugblik op een van de meest complexe uitdagingen van zijn politieke loopbaan waarin deze Vlaamse politicus elke dag paraat stond om verantwoordelijkheid op te nemen voor zijn Oostende. Tegelijk voelt Tommelein al snel aan dat je nooit voor iedereen goed kan doen en dat versoepelen een stuk moeilijker is dan verstrengen. Daarbovenop is er een minderheid die het verknoeit voor een meerderheid en vliegen kustburgemeesters elkaar (net) niet in de haren, tot plots gratis treintickets voor overvolle treinen zorgen, coronakapsels weelderig tieren en vaccinatienijd opduikt. BART TOMMELEIN Lijden en leiden in covidtijden brengt aan de hand van verscheidene interviews met de burgemeester van Oostende, een chronologisch en eigenzinnig verslag over de pandemie en is door Walter Van den Branden opgeschreven.“

Angaben zum Inhalt: „Bij de aanpak van de coronacrisis is heel veel geblunderd. Het coronagevaar werd aanvankelijk voor “een griepje” gehouden. De overheid holde steeds achter de feiten aan en kwam veel te laat met maatregelen. Er moest voor de aanschaf van mondmaskers een taskforce worden opgericht, omdat de bevoegde minister hiertoe niet in staat bleek. Artsen en zorgpersoneel hadden een schrijnend tekort aan test- en ander materiaal. De communicatie naar de bevolking was een chaos. En alsof het allemaal nog niet erg genoeg was, werd de menselijke crisis gretig misbruikt om een regering op poten te zetten die bijna niemand wil. In dit land overleden 10.000 mensen door het virus. Onnodig veel mensenlevens gingen verloren in ziekenhuizen en woonzorgcentra. Het is essentieel dat de fouten en tekortkomingen grondig worden onderzocht. Tot op het bot. In een onderzoekscommissie die onderzoeksdaden kan verrichten en de betrokkenen kan ondervragen. Zodat de in dit boek beschreven blunders zich nooit meer kunnen herhalen.“

Aus dem Verlagstext: „De sterke nadruk op wetenschappelijkheid heeft het coronabeleid in Nederland ernstig belemmerd. Doordat de overheid en haar adviesorganen vooral natuur- en sociaalwetenschappelijke inzichten als grondslag voor het beleid namen, werden noodzakelijke maatregelen in Nederland pas met vertraging ingevoerd. Veel dingen waren onzeker tijdens corona. In plaats van te wachten tot wij de mate van zekerheid hebben die voor wetenschappelijke zekerheid noodzakelijk is, hadden wij meer op praktische wijsheid moeten vertrouwen.Praktische wijsheid houdt in dat wordt gekeken naar wat er op het spel staat, naar wat de gevolgen zijn als wij het mis hebben. Als er op die manier was gekeken tijdens de eerste periode van de coronacrisis, dan zou bijvoorbeeld veel eerder zijn besloten om de mondkapjesplicht in te voeren. Dit boek biedt een schets van hoe wij ons voor toekomstige crisissen kunnen wapenen door praktische wijsheid in te zetten om verstandige beslissingen onder onzekerheid en tijdsdruk te nemen.“

Angaben zum Inhalt: „La crise du coronavirus a foudroyé le monde, mettant à l’arrêt la quasi-totalité de son économie. Devons-nous y voir un coup du sort, un événement imprévisible aux conséquences considérables et exceptionnelles, un « cygne noir », au sens où l’entend le philosophe américain Nassim Nicholas Taleb ? Rudy Aernoudt ne le pense pas. Exemples à l’appui, l’économiste nous rappelle que « les crises ont toujours existé » et déplore que les États ne tirent que rarement les leçons du passé. « Never waste a good crisis » disait pourtant Winston Churchill. Souscrivant à cette logique, espérant un sursaut citoyen, un réveil, Rudy Aernoudt analyse la crise et ses répercussions. Elle a pour lui des allures d’aubaine, d’occasion unique de changer les choses, que nous avons le devoir de ne pas galvauder. Partant des nouvelles tendances de l’ère post-corona, des valeurs humaines de notre société et d’une analyse fouillée de la structure de l’État belge, il nous expose sa vision de la Belgique de demain et trace les contours d’une politique socio-économique nouvelle.“

Angaben zum Inhalt: „‘Ik ben een systeemverbeteraar en hoop dat de coronacrisis een sense of urgency zal creëren, a wake-up call’, stelt de auteur. Deze crisis kan en mag inderdaad niet worden vergooid. Het is desondanks een unieke opportuniteit. Vanuit die gedachte analyseert de auteur de coronacrisis. Hij bespreekt wat de nieuwe tendensen zullen zijn in het tijdperk ‘na corona’ (n.C.). Op basis van die tendensen, de menselijke waarden en een accurate analyse van België schetst hij zijn visie over de toekomstige socio-economische maatschappij en tekent hij daarbij de krijtlijnen uit voor het noodzakelijk beleid.“

Aus dem Verlagstext: „On le sait, le virus Covid-19 est sournois: il tape là où cela fait mal. Ce constat de la médecine sur notre corps physique vaut pour nos corps constitués. La gestion de la Covid-19 menée depuis mars 2020 appuie sur les fragilités de notre système institutionnel. Elle place sous les projecteurs les angles morts de notre démocratie. Quel rôle pour les parlements et les citoyennes dans la décision politique ? Comment comprendre le tournant répressif qu'a connu cette gestion de crise à l'hiver 2020–2021? Le fédéralisme belge a-t-il été un atout ou un handicap dans la gestion de la pandémie ? Quelle place a été laissée aux jeunes? Et à l'égalité entre hommes et femmes? Dans un climat de crises à répétition (sanitaire, écologique, sociale...), l'objectif de cet ouvrage est de tirer les leçons du passé pour l'avenir.“

Angaben zum Inhalt: „Op 1 januari 2020 schreef Sheila Sitalsing in een vooruitblik op het nieuwe jaar "dat het misschien beter is om je druk te maken over nu dan over straks, omdat het straks toch allemaal anders zal lopen". Dat laatste klopte: het liep allemaal anders. Corona veroorzaakte een ware aardverschuiving. De symbolen van wat "onze manier van leven" was gaan heten, waren in één klap niet heilig meer: handen schudden, een terrasje pakken, je onderdompelen in de pret- en festivaleconomie, reizen, het openbaar vervoer. Ze documenteerde deze periode drie keer per week in haar columns voor 'de Volkskrant'. In 'Dagboek van een krankzinnig jaar' brengt Sitalsing al haar inzichten op scherpzinnige en heldere wijze samen, en neemt zo de lezer mee door alle politieke, economische en sociale ontwikkelingen van 2020. Het ideale boek om te reflecteren op het jaar waarin de wereld kantelde. Sheila Sitalsing (1968) is journalist. Ze werkte voor achtereenvolgens het 'Rotterdams Dagblad', 'Elsevier' en 'de Volkskrant' als onder meer financieel-economisch verslaggever, correspondent Europese Unie in Brussel, chef economieredactie en politiek redacteur in Den Haag. Tegenwoordig is ze freelancejournalist en schrijft ze drie keer per week een column in 'de Volkskrant' over politiek en economie. Voor die columns won ze in 2013 de Heldringprijs voor beste columnist van Nederland.“

Angaben zum Inhalt: „In zes maanden tijd zijn België en Nederland onherkenbaar veranderd. Politici, bestuurders en deskundigen hebben het bijna enkel nog over het virus en dicteren ons hoe we daarmee moeten omgaan. De media spelen daarbij een bepalende rol. Voor nieuwe inzichten is nagenoeg geen plaats. De kloof tussen de aanhoudende draconische maatregelen en de feitelijke situatie wordt met de dag groter. Hoe heeft het zover kunnen komen? Erwin Pasmans en medeburger onderzoekers vonden elkaar in een sterk gevoelde noodzaak om hierover meer helderheid te krijgen. Dit spontane burgerinitiatief bleek één van de vele wereldwijd. Het rijke materiaal toont een ontnuchterend beeld dat geheel anders is dan ons in de media en de politiek wordt voorgeschoteld. In de publieke nieuwsvoorziening was vrijwel meteen zichtbaar hoezeer vele waardevolle wetenschappelijke informatie systematisch buiten beeld bleef of slechts gefragmenteerd aan bod kwam. Onvolledig getoonde cijfers en ontoereikende interpretaties werden voor waar aangenomen. Het smoren en framen van andere geluiden over de lockdown hielden aan en effectieve behandelmethoden werden zelfs verboden. Een dodelijk gemiste kans, immers met álle beschikbare kennis had een tunnelvisie voorkomen kunnen worden. In dit non-stop onderzoek werden steeds diepere lagen aangeboord en kwamen cruciale feiten boven tafel. Duidelijk is dat achter de schermen van de uitvergrote virusdreiging uiterst ingrijpende ontwikkelingen gaande zijn. De auteur weet dit wereldomvattende krachtenveld in beeld te brengen. Indringend beschrijft hij hoe dit ons leven diepgaand beïnvloedt en ons fundamentele recht op zelfbeschikking vergaand aantast. Naarmate de grotere agenda verder wordt uitgerold, kijken meer mensen erdoorheen. Precies daarom klinkt uit diverse lagen van de samenleving een steeds luidere roep om de regie over eigen welzijn en gezondheid - en eigenlijk over ons gehele leven - per direct weer terug te nemen. Als krachtig en menswaardig antwoord op de ontstane situatie. Wij mensen staan voor een onherroepelijk kantelpunt in onze geschiedenis. Waarvoor kiezen wij? Voor een voorgeschreven manier van leven in een technocratisch en totalitair aangestuurde werkelijkheid? Of voor een betrokken levenswijze - in private en publieke sfeer - met directe beslissingsbevoegdheid en echte samenwerking? Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie.“

Angaben zum Inhalt: „Mensen rouwden om geliefden, verloren hun job. Covid-19 was genadeloos. Toch zijn Meyrem Almaci en Petra De Sutter ervan overtuigd dat op de puinhoop van deze gezondheidscrisis een nieuwe samenleving kan ontstaan. De verandering is al bezig, bij de burgers. Iedereen spant zich in en toont zich solidair. Beide Groen-politica´s reiken nu ideeën aan om op verder te bouwen. Geen verre toekomstdroom, maar binnen handbereik: kansen na corona. Petra De Sutter (1963) is arts-gynaecoloog en hoogleraar aan de Universiteit Gent en zetelt voor Groen in het Europees Parlement.0Meyrem Almaci (1976) is voorzitter van Groen.“

Angaben zum Inhalt: „Als de coronacrisis iets aan het licht heeft gebracht is het de kwetsbaarheid van de burgers in Europa. De vliegende pandemie bedreigde in de kortst denkbare tijd nagenoeg alle burgers, zowel in hun gezondheid als in hun werk. Wat heeft de Europese Unie ondernomen om de pandemie te stuiten, om levens te redden, en de economische val van de landen te keren? Een ongekende politieke uitdaging voor Europas improvisatievermogen, helder en scherpzinnig opgetekend door Luuk van Middelaar. De mondiale epidemie heeft tegelijkertijd een grote verschuiving van de internationale machtsverhoudingen zichtbaar gemaakt. Tussen het gespleten Amerika en een zelfverzekerd China ervaart Europa plots een nieuwe geopolitieke eenzaamheid. In Een Europees pandemonium stelt Luuk van Middelaar de vraag op scherp: wat kan Europa doen om haar strategische kwetsbaarheid om te zetten in politieke kracht, en om op het wereldpodium niet slechts speelbal te zijn in een oplaaiende strijd tussen Oost en West? Een boek over de historische ervaring van een dramatische pandemie en haar geopolitieke impact.“

Angaben zum Inhalt: „Essay over de noodzaak politiek, economie en milieubeleid op nieuwe, morele uitgangspunten te baseren.“

Angaben zum Inhalt: „De wijze waarop de overheid functioneert, heeft de afgelopen decennia de democratische rechtsorde uitgehold. Dat was de boodschap in 'Groter denken, kleiner doen' van Herman Tjeenk Willink. Het boek werd twee jaar geleden onthaald als een urgente visie op de problemen van de democratische rechtsorde. Het was een oproep om ongemakkelijke feiten onder ogen te zien en positie te kiezen; om het debat aan te gaan en zelf grenzen te trekken. De gevolgen van de coronacrisis maken de boodschap nog urgenter. Zij leggen een vergrootglas op samenleving en overheid. Zwakke plekken worden scherper zichtbaar. Tegelijkertijd moet de overheid aan nieuwe eisen voldoen. Het coronavirus moet worden bestreden. De economie moet overeind worden gehouden. De sociale gevolgen moeten worden opgevangen. En toch stelt niemand de vraag of de overheid wel aan die eisen kan voldoen, en onder welke voorwaarden dan. Daarover gaat deze volledig herziene en uitgebreide versie van 'Groter denken, kleiner doen'. Voor de noodzakelijke veranderingen moet anders naar de overheid worden gekeken en over de overheid worden gedacht. Dat is belangrijk op een moment waarop een nieuw kabinet aantreedt. Herman Tjeenk Willink (1942) verwierf in de loop der jaren, als voorzitter van de Eerste Kamer en als vicepresident van de Raad van State, de positie van boven de partijen staande adviseur van de regering. Hij was meermalen informateur van Nederlandse kabinetten, de laatste keer in 2017, bij de totstandkoming van het kabinet-Rutte III. Sinds 2012 is Tjeenk Willink minister van staat. Voor 'Groter denken, kleiner doen' kreeg hij in 2019 de PrinsjesBoekenPrijs.“

Abstract: „[fr] Depuis quelques semaines, l’actualité nationale et internationale est dominée par un seul sujet : la Belgique, comme une large partie du monde, est touchée par la pandémie de la maladie infectieuse appelée Covid-19 qui est due à la propagation d’un coronavirus. Dans ce contexte extraordinaire, des mesures fortes ont été prises par les différentes autorités qui composent la structure fédérale belge. Le présent Courrier hebdomadaire entend livrer de premières observations juridiques sur la manière dont l’État belge, avec ses spécificités institutionnelles, a commencé à réagir à cette situation hors du commun. Il couvre la période du 12 mars au 30 mars, lors de laquelle la Belgique a progressivement vu s’établir un régime d’exception inédit en temps de paix. La contribution est articulée autour de quatre constats. En premier lieu, l’État belge a pris des mesures fortes, qui répondent à son obligation juridique de réagir face à un risque pour la vie. En second lieu, apporter une réponse centralisée à la crise sanitaire liée à l’épidémie de Covid-19 est, en Belgique, compliqué par le partage de compétences en vigueur entre les différents niveaux de pouvoir. En troisième lieu, la réponse à la crise du Covid-19 s’est traduite par des évolutions considérables dans les rapports entre les assemblées législatives et les pouvoirs exécutifs. En particulier, cette crise a eu pour effet de mettre un terme au régime d’affaires courantes au niveau fédéral. A presque tous les niveau de pouvoir, elle a également conduit à l’attribution, par les Parlements, de pouvoirs spéciaux à leurs gouvernements. Enfin, la crise sanitaire du Covid-19 a amené les pouvoirs publics belges à limiter les droits et libertés des citoyens d’une manière considérable. [nl] De laatste weken wordt het nationale en internationale nieuws gedomineerd door één enkel onderwerp: België wordt, net als een groot deel van de wereld, getroffen door de pandemie van de besmettelijke ziekte Covid-19, die te wijten is aan de verspreiding van een coronavirus. In deze buitengewone context hebben de verschillende overheden die deel uitmaken van de Belgische federale structuur krachtige maatregelen genomen. Deze "Courrier hebdomadaire" is bedoeld om enkele eerste juridische opmerkingen te maken over de manier waarop de Belgische staat, met zijn institutionele bijzonderheden, is begonnen te reageren op deze buitengewone situatie. Het bestrijkt de periode van 12 maart tot 30 maart, waarin in België geleidelijk aan een ongekend noodregime in vredestijd tot stand is gekomen. De bijdrage is gebaseerd op vier observaties. Ten eerste heeft de Belgische staat krachtige maatregelen genomen om te voldoen aan zijn wettelijke verplichting om te reageren op een risico voor het leven. Ten tweede wordt het geven van een gecentraliseerd antwoord op de gezondheidscrisis in verband met de Covid-19-epidemie in België bemoeilijkt door de bestaande bevoegdheidsverdeling tussen de verschillende bestuursniveaus. Ten derde heeft de reactie op de Covid-19-crisis geleid tot aanzienlijke veranderingen in de relatie tussen de wetgevende vergaderingen en de uitvoerende machten. Deze crisis heeft met name tot gevolg gehad dat er een einde is gekomen aan de ontslagnemende regering op federaal niveau. Op bijna alle niveaus van het federaal België heeft het ook geleid tot de toewijzing van speciale bevoegdheden door de parlementen aan hun regeringen. Ten slotte heeft de gezondheidscrisis van Covid-19 de Belgische overheid ertoe gebracht de rechten en vrijheden van de burgers aanzienlijk te beperken. [de] In den letzten Wochen wurde die nationale und internationale Berichterstattung von einem einzigen Thema beherrscht: Belgien ist wie ein großer Teil der Welt von der Pandemie der Infektionskrankheit Covid-19 betroffen, die auf die Verbreitung eines Coronavirus zurückzuführen ist. In diesem außerordentlichen Kontext wurden von den verschiedenen Behörden, die die föderale Struktur Belgiens bilden, starke Maßnahmen ergriffen. Dieser "Courrier hebdomadaire" soll erste rechtliche Anmerkungen dazu liefern, wie der belgische Staat mit seinen institutionellen Besonderheiten auf diese außergewöhnliche Situation zu reagieren begonnen hat. Es umfasst den Zeitraum vom 12. März bis zum 30. März, in dem in Belgien nach und nach ein für Friedenszeiten beispielloses Notstandsregime eingeführt wurde. Der Beitrag basiert auf vier Beobachtungen. Erstens hat der belgische Staat strenge Maßnahmen ergriffen, die seiner gesetzlichen Verpflichtung entsprechen, auf eine Gefährdung von Leben zu reagieren. Zweitens wird die Bereitstellung einer zentralisierten Antwort auf die Gesundheitskrise im Zusammenhang mit der Covid-19-Epidemie in Belgien durch die bestehende Aufteilung der Kompetenzen zwischen den verschiedenen Regierungsebenen erschwert. Drittens hat die Reaktion auf die Covid-19-Krise zu erheblichen Veränderungen im Verhältnis zwischen den gesetzgebenden Versammlungen und der Exekutive geführt. Diese Krise hat insbesondere dazu geführt, dass das System des Tagesgeschäfts auf föderaler Ebene beendet wurde. Auf fast allen Machtebenen hat sie auch dazu geführt, dass die Parlamente ihren Regierungen Sonderbefugnisse zugewiesen haben. Schließlich hat die Gesundheitskrise von Covid-19 die belgischen Behörden dazu veranlasst, die Rechte und Freiheiten der Bürger erheblich einzuschränken. [en] For the past few weeks, national and international news has been dominated by a single subject: Belgium, like a large part of the world, is affected by the pandemic of the infectious disease called Covid-19, which is due to the spread of a coronavirus. In this extraordinary context, strong measures have been taken by the different authorities that make up the Belgian federal structure. This "Courrier hebdomadaire" intends to provide some initial legal observations on the way the Belgian State, with its institutional specificities, has begun to react to this extraordinary situation. It covers the period from 12 March to 30 March, during which Belgium gradually saw the establishment of an unprecedented peacetime emergency regime. The contribution is based on four observations. Firstly, the Belgian State has taken strong measures that meet its legal obligation to react to a risk to life of the Belgian citizens. Secondly, providing a centralised response to the health crisis linked to the Covid-19 pandemic is, in Belgium, complicated because of the existing division of competences between the different levels of government. Thirdly, the response to the Covid-19 crisis has led to considerable changes in the relationship between the legislative assemblies and the executive powers. In particular, this crisis has had the effect of putting an end to the system of the transitory government at the federal level. At almost all levels of power, it has also led to the allocation of special powers by parliaments to their governments. Finally, the Covid-19 health crisis led the Belgian public authorities to limit the rights and freedoms of citizens considerably.“