Ihre Suche

Angaben zum Inhalt: „Persoonlijke verhalen van Noord-Brabantse mensen over hun ervaringen tijdens de corona-crisis in 2020.“

Angaben zum Inhalt: „Op 13 maart, precies het moment dat de wereld stilviel, begon Stephan Vanfleteren te wandelen. Hij wandelde bij valavond, vaak was hij uren onderweg. Hij zag het lente worden. ‘Alles zoals altijd. En toch kijk je nu beter. Je ziet dat de winterstormen het strand hebben veranderd. Dat vloed anders terugstroomt naar de zee. Je fantaseert uitvergrote virussen in de kruinen van de geknakte bomen.’ Gaandeweg raakt hij op de 15 kilometer rond zijn huis uitgekeken en breidt hij zijn actieradius uit. Onderweg fotografeert hij, maar hij houdt ook een dagboek bij. Hij noteert wat hij ziet, voelt en overdenkt. Na tweeënhalve maand is er het besef dat de stilte weg is. Stephan Vanfleteren eindigt zijn dagboek een paar weken later, als de zomer aanbreekt. Dagboek van een fotograaf legt op een fijnzinnige, persoonlijke en nabije manier de meest ingrijpende maanden uit onze hedendaagse geschiedenis vast.“

Aus den Verlagsangaben: „Sywert van Lienden, Bernd Damme en Camille van Gestel maakten aan het begin van de coronacrisis indruk met hun stichting Hulptroepen Alliantie. Met de hulp van een groep vrijwilligers en bedrijven als Randstad en Coolblue bestreden ze het mondkapjestekort in Nederland. Ze deden het ‘om niet’, zeiden ze, ‘voor de zorghelden’. De werkelijkheid bleek anders. In het geheim sloten ze een megadeal met de overheid waaraan ze 28 miljoen euro verdienden. De betalingen van honderden klanten sluisden ze naar een commerciële bv. Afnemers en zakelijk partners werden misleid, zelfs hun eigen medewerkers wisten nergens van. Toen de waarheid aan het licht kwam, trok het drietal een rookgordijn op. Jan-Hein Strop en Stefan Vermeulen deden maandenlang onderzoek naar de Hulptroepen Alliantie. Aan de hand van gesprekken met vele tientallen insiders en talloze interne documenten vertellen ze voor het eerst het hele verhaal achter deze affaire – in een boek vol nieuwe onthullingen.“

Angaben zum Inhalt: „Op 1 januari 2020 schreef Sheila Sitalsing in een vooruitblik op het nieuwe jaar "dat het misschien beter is om je druk te maken over nu dan over straks, omdat het straks toch allemaal anders zal lopen". Dat laatste klopte: het liep allemaal anders. Corona veroorzaakte een ware aardverschuiving. De symbolen van wat "onze manier van leven" was gaan heten, waren in één klap niet heilig meer: handen schudden, een terrasje pakken, je onderdompelen in de pret- en festivaleconomie, reizen, het openbaar vervoer. Ze documenteerde deze periode drie keer per week in haar columns voor 'de Volkskrant'. In 'Dagboek van een krankzinnig jaar' brengt Sitalsing al haar inzichten op scherpzinnige en heldere wijze samen, en neemt zo de lezer mee door alle politieke, economische en sociale ontwikkelingen van 2020. Het ideale boek om te reflecteren op het jaar waarin de wereld kantelde. Sheila Sitalsing (1968) is journalist. Ze werkte voor achtereenvolgens het 'Rotterdams Dagblad', 'Elsevier' en 'de Volkskrant' als onder meer financieel-economisch verslaggever, correspondent Europese Unie in Brussel, chef economieredactie en politiek redacteur in Den Haag. Tegenwoordig is ze freelancejournalist en schrijft ze drie keer per week een column in 'de Volkskrant' over politiek en economie. Voor die columns won ze in 2013 de Heldringprijs voor beste columnist van Nederland.“

Angaben zum Inhalt: „Na de quarantaine is een even noodzakelijke als urgente uitnodiging om verder te kijken. Om met elkaar na te denken over de lessen van de pandemie en over de wereld waarin wij willen gaan leven. Nu de eerste piek van de coronacrisis achter de rug is, kijken we aan tegen een ravage. Alles lijkt ontwricht. Levens gingen verloren, ons doen en laten werd ingeperkt en de economie raakte in een paar weken in een vrije val. Veel Nederlanders kampen met grote onzekerheid en zorgen over hun werk, hun sociale leven, hun toekomst. Een eenvoudige weg terug naar hoe het was lijkt afgesneden. Anders is niet per se slechter. In dit boek maakt een aantal vooraanstaande denkers, deskundigen en bestuurders een voorlopige balans op. Vanuit hun eigen kennis en ervaring kijken zij terug en vooruit. Hoe heeft de crisis ons zo kunnen overvallen? Wat zijn de oorzaken? Wat leren we ervan? En vooral: hoe gaan we straks door? Na de quarantaine is een even noodzakelijke als urgente uitnodiging om verder te kijken. Om met elkaar na te denken over de lessen van de pandemie en over de wereld waarin wij willen gaan leven. 'Als je, zoals ik, elke dag bezig bent met crisisbestrijding is het van grote waarde om de snelkookpan even van het vuur te halen. Om tunnelvisie te voorkomen, andere perspectieven te overdenken en doorkijkjes naar de toekomst te hebben. Deze waardevolle bundel verruimt de horizon en helpt om ons voor te bereiden op het vervolg en op een eventuele nieuwe crisis.' - Pieter-Jaap Aalbersberg, Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid.“

Angaben zum Inhalt: „Auteur Philip Reedijk beschrijft aan de hand van dagboekfragmenten en chatberichten hoe het coronavirus COVID-19 hem bijna het leven kostte. Neemt u maar alvast afscheid is het waargebeurde verhaal van Philip Reedijk, een voorheen gezonde vijftiger die bijna vijf weken in coma lag door het coronavirus. Toen hij zich afgelopen maart grieperig begon te voelen, had hij niet kunnen vermoeden dat hij nog geen twee weken later samen met zijn vrouw op de ic zou belanden met een covidbesmetting. Zijn familieleden, waaronder zijn kinderen van 14, 16 en 18 jaar, stonden tot drie keer toe aan zijn bed om afscheid van hem te nemen. De dagboekfragmenten en chatberichten in dit boek maken pijnlijk duidelijk hoe het virus Philip bijna het leven kostte en zijn familie nog steeds in de greep houdt. Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie.“

Angaben zum Inhalt: „Eind februari 2020 vierde de Universiteitsbibliotheek (UB) Groningen haar 405-jarig bestaan met een open dag, lezingen, rondleidingen, theatervoorstellingen en muzikale optredens en voor de UB medewerkers een interactieve lustrumlunch. De bruisende UB Binnenstad met dagelijks duizenden studenten in het gebouw werd een festivalterrein en was eens te meer de ‘place to be’ van de Rijksuniversiteit Groningen (RUG).  Hoe onwerkelijk was het dan ook om drie weken later door het lege en stille gebouw te lopen. Onze slogan ’The UB - Where the Shhh happens’ kreeg ineens een heel andere betekenis. De deuren van de UB gingen tijdens de ‘intelligente lockdown’ niet op slot en achter de schermen was het allesbehalve stil: de UB stond ook tijdens de coronacrisis in dienst van de studenten en medewerkers van de RUG. Ook toen het kabinet op 3 november bekend maakte dat bovenop de gedeeltelijke lockdown enkele extra maatregelen ingesteld werden, bleef de UB open. Terwijl alle bibliotheken, musea en theaters hun deuren moesten sluiten. Deze kroniek beschrijft de aanpassingen in onze dienstverlening in de periode maart tot oktober 2020. Onze ervaringen en overwegingen en de voorbereidingen om de studiezalen weer te openen met bijna wekelijks veranderende maatregelen. De auteurs Bert Platzer en Marjan Brouwers hebben tientallen medewerkers - uit naam van het hele UB-personeel - geïnterviewd over hoe zij de afgelopen maanden hebben ervaren. Het resultaat is Het nieuwe normaal. Kroniek van de Universiteitsbibliotheek Groningen in coronatijd. Als directeur vind ik het heel bijzonder hoe de UB medewerkers inspeelden op dit nieuwe normaal. Dankzij hun toewijding, flexibiliteit en inventiviteit was het mogelijk om de dienstverlening van de UB op peil te houden - tot groot genoegen van onze gebruikers.  Ik spreek mijn dank, respect en bewondering uit voor alle UB-medewerkers. Aan hen draag ik dit boek op, over een periode die nu ook hoort bij de ruim 400-jarige geschiedenis van de UB.“

Aus den Verlagsangaben: „De coronapandemie heeft een ongemakkelijke waarheid blootgelegd: er zijn grenzen aan het menselijke vermogen om de natuur te beheersen. Ons streven naar steeds langer en beter leven, botst op de harde werkelijkheid. Het coronavirus landde in een wereld die al erg gefocust was op virussen, gezondheid en lang leven. Bert De Munck schetst de geschiedenis van de technocratische middelen waarmee we het virus hebben proberen te bestrijden, en legt de onderliggende mentaliteiten bloot. Hij zoomt in op recente wetenschappelijke evoluties en legt de link naar het westerse vooruitgangsdenken waaruit die voortkomen. Leven en laten leven nodigt uit tot diepe bezinning en schijnt een nieuw licht op de debatten van de voorbije jaren, van mondmaskers en vaccins tot de grote politiek-filosofische ideeën over solidariteit.“

Angaben zum Inhalt: „In 'Epiloog' richt Geert Mak zich, net zoals in 'Grote verwachtingen' zich tot een denkbeeldige geschiedenisstudent uit 2069: "Als een donderslag bij heldere hemel waren wij aan de beurt. Wij, de zondoorstoofde generaties van deze decennia, werden in het voorjaar van 2020 plotseling uit onze roes wakker geschopt en proefden voorzichtig het woord 'noodlot' op onze tong." Wie had kunnen denken dat Mak zo snel al zou moeten getuigen van de grootste maatschappelijke ontwrichting sinds de Tweede Wereldoorlog? Oorlogen en epidemieën zijn vanouds de grootste gevaren die de mens bedreigen. Geen Europeaan die dacht een van beide nog mee te zullen maken in ons deel van de wereld, in de huidige tijd – totdat de coronapandemie uitbrak. Plotseling werden ook wij in het welvarende Europa geconfronteerd met een gigantisch gevaar. De hele samenleving kwam tot stilstand.“

Aus dem Inhaltstext: „Roger Lybaert (1931), ex-militair en Vlaanderens bekendste rusthuisbewoner, schreef zich in coronatijd de eeuwigheid in. Via een open brief stelde hij de beperkte vrijheid van de rusthuisbewoners aan de kaak. Zowat elk tv-programma, krant of magazine liet hem aan het woord. Dochter Leentje maakte een documentaire over haar vader en schreef zijn verhaal neer. In dit boek vertelt Roger openhartig over zijn leven en over wat hem gevormd heeft tot de kranige man die hij is.“

Angaben zum Inhalt: „Het devies luidde "blijf zoveel mogelijk thuis!". Annabel Jeuring wist meteen dat door het coronavirus moeilijk tijden zouden aanbreken voor haar persoonlijk als fotograaf en voor alle Nederlanders om haar heen. Maar zij zag ook een kans en besloot met haar camera én de nieuwe maatregelen in haar achterhoofd de straat op te gaan.0De fotoreportage 'Door het glas' laat ons ontroerende familieportretten zien. Families die ons 'opgesloten' in hun huis vanachter hun raam aankijken. Annabel Jeuring maakt met haar foto's onze herinneringen aan deze bijzondere situatie tastbaar en heeft een geschiedenis in wording gevangen.“

Angaben zum Inhalt: „Fotoreportage die de gevolgen toont van de corona-maatregelen voor het openbare leven en het leven thuis.“

Angaben zum Inhalt: „In Virus lees je het openhartige verhaal van OMT-lid Jan Kluytmans, opgeschreven door Roy Ferwerda. Het boek begint in 2020 wanneer arts-microbioloog Jan Kluytmans een onthutsende ontdekking doet. Virus van Roy Ferwerda reconstrueert de coronacrisis vanuit het oog van de storm: een persoonlijk verhaal van arts-microbioloog Jan Kluytmans, dat leest als een beklemmende medische en maatschappelijke thriller. Virus van Roy Ferwerda begint in het vroege voorjaar van 2020 wanneer arts-microbioloog Jan Kluytmans een onthutsende ontdekking doet. Het coronavirus is in Nederland gearriveerd en rukt veel agressiever op dan aanvankelijk wordt verondersteld. Hij slaat alarm. Wegens zijn kennis belandt hij in de frontlinies van het gevecht tegen de pandemie en zijn positie in het OMT maakt hem op slag een bekende Nederlander. Wat betekent het voor een wetenschapper om in tijden van snoeiharde polarisatie adviseur te zijn van de regering? Nooit had Kluytmans het voor mogelijk gehouden dat hij vanwege zijn kennis en expertise voor ‘moordenaar’ zou worden uitgemaakt of dat hij en zijn gezin te maken zouden krijgen met serieuze bedreigingen. Door de verharding van het coronadebat raakt hij langzaam maar zeker zijn onbevangenheid als professional kwijt.“

Aus den Verlagsangaben: „Vanaf het begin volgde journalist Leendert Douma de coronacrisis op de voet. Dat is logisch, want gezondheidszorg is zijn specialisme en hij is kind aan huis in ziekenhuizen en zorginstellingen. Toen raakte hij zelf besmet… Twee weken later werd hij met bloedspoed opgenomen, zijn zuurstofopname was gehalveerd. “Uw man is heel erg ziek, we weten niet of hij het gaat halen”, zei de arts tegen Leenderts vrouw toen Leendert op de intensive care aan de beademing lag. Leendert overleefde, maar werd een van de vele ‘langliggers’ op de IC. De artsen wisten zich geen raad. Wat maakten deze coronapatiënten mee? Hoe was dit voor hun naasten? Voor hun artsen, verpleegkundigen en alle andere behandelaars? Leendert geeft een inkijkje in de tijd waarin hij zweefde tussen leven en dood en de periode daarna, waarin hij moest werken aan zijn revalidatie. Hij interviewde de mensen die hem hielpen en die zijn leven redden. Dit boek is niet alleen een verslag van een gruwelijke tijd, maar geeft ook alle hulpverleners en betrokkenen een gezicht en een stem. Het geeft zo een uniek beeld van corona in de tweede golf.“