Ihre Suche

Aus dem Verlagstext: „Spätestens seit der Covid-19-Pandemie ist die Rolle von Grenzen, die in den letzten Jahrzehnten an Bedeutung gewonnen haben, nicht mehr zu übersehen. Diese Entwicklung, die sich mühelos auf der globalen Ebene rekonstruieren lässt, ist mit dem Virus auch in die europäischen Grenzregionen vorgedrungen. Dort ist die europäische Grenzraumforschung nun mit Phänomenen konfrontiert, mit denen sie sich bisher kaum auseinandergesetzt hat. Der Beitrag wendet sich solchen Phänomenen zu und arbeitet exemplarisch das Zusammenspiel von Ver- und Entgrenzungsprozessen im Kontext des Covidfencing heraus. Dafür werden soziale Aushandlungsprozesse der Grenzschließungen in der Großregion SaarLorLux und im deutsch-polnischen Grenzgebiet als „people’s resilience“ thematisiert. Darauf aufbauend werden Überlegungen vorgestellt, wie sich die europäische Grenzraumforschung für Phänomene und Fragestellungen in Zeiten der Vergrenzungen aufstellen kann. Der internationalen Grenzforschung folgend wird eine Erweiterung der Forschungsagenda um alltagskulturelle Fragen vorgeschlagen, die einen Erkenntnisgewinn versprechen. Außerdem wird eine Justierung des verbreiteten Grenzbegriffs vorgeschlagen, um die Grenze als Gegenstand alltagskultureller Aushandlungen erschließbar zu machen.“

Angaben zum Inhalt: „Persoonlijke verhalen van Noord-Brabantse mensen over hun ervaringen tijdens de corona-crisis in 2020.“

Angaben zum Inhalt: „Op 13 maart, precies het moment dat de wereld stilviel, begon Stephan Vanfleteren te wandelen. Hij wandelde bij valavond, vaak was hij uren onderweg. Hij zag het lente worden. ‘Alles zoals altijd. En toch kijk je nu beter. Je ziet dat de winterstormen het strand hebben veranderd. Dat vloed anders terugstroomt naar de zee. Je fantaseert uitvergrote virussen in de kruinen van de geknakte bomen.’ Gaandeweg raakt hij op de 15 kilometer rond zijn huis uitgekeken en breidt hij zijn actieradius uit. Onderweg fotografeert hij, maar hij houdt ook een dagboek bij. Hij noteert wat hij ziet, voelt en overdenkt. Na tweeënhalve maand is er het besef dat de stilte weg is. Stephan Vanfleteren eindigt zijn dagboek een paar weken later, als de zomer aanbreekt. Dagboek van een fotograaf legt op een fijnzinnige, persoonlijke en nabije manier de meest ingrijpende maanden uit onze hedendaagse geschiedenis vast.“

Angaben zum Inhalt: „This essay is a historical reflection on epidemiological statistics and the ways in which these represent health in a collective way. It compares the use of such statistics in the current COVID-19 epidemic with the use of numbers during the cholera outbreaks of the nineteenth century. Its main point is that health statistics have been (and still are) fundamental to the establishment of a notion of ‘public health’ and to the construction of epidemics as social events. At the same time, such statistics – located as they are at the intersection of science, media, and politics – struggle to take into account people’s often very different individual experiences of coping with disease. While today more varied health data is circulated to a wider audience, and at a far higher speed than in the past, the format of constructing an epidemic through statistics is still very much present, including some of the limitations inherent to this approach (e.g. generalizations about social groups).“

Abstract: „Het interbellum wordt gekenmerkt door de dreiging van een nieuwe oorlog, waarvan werd gedacht dat hij op de vorige zou lijken met gebruik van chemische wapens. De huidige COVID-19-pandemie wekt een angst die in menig opzicht doet denken aan de vrees uit de jaren 1930 wat de gevolgen van die oorlogsgassen, vooral van het yperiet betrof. Bovendien spelen beide crisissen zich af op een achtergrond van grote ecologische problemen door luchtvervuiling. In beide gevallen heeft men nood aan meer ziekenhuisbedden en maskers. Voor de vergelijking tussen beide periodes werd hoofdzakelijk een beroep gedaan op de archieven van het OCMW-Brussel en de parlementaire debatten uit de jaren 1930-1940. Er werd bovendien rekening gehouden met de bewapeningswedloop van het nationaalsocialistische Duitsland. Kunnen de toen getroffen maatregelen met de huidige worden vergeleken? In welke zin zijn de houdingen in de sector van de gezondheidszorg en van de politieke verantwoordelijken geëvolueerd? Résumé: G. Swillen, « Lits d’hôpitaux et masques »L’entre-deux-guerres est marquée par la menace d’un nouveau conflit, dont on pensait qu’il serait identique au précédent avec usage d’armes chimiques. L’actuelle pandémie du COVID-19 suscite une angoisse qui ressemble en maints points aux craintes des années 1930 face aux conséquences de ces gaz de combat, surtout de l’ypérite. Les deux crises se jouent en outre avec en arrière-fond de gros problèmes écologiques de pollution atmosphérique. Dans les deux cas les mesures à prendre exigent des lits d’hôpitaux plus nombreux et des masques. La comparaison entre les deux périodes fait principalement appel aux archives du Centre Publique d’Action Sociale de Bruxelles et aux débats parlementaires des années 1930-1940 sans oublier la course au réarmement en Allemagne. Les mesures prises dans les deux crises sont-elles comparables ? En quel sens ont évolué les attitudes du secteur de la santé et des responsables politiques? Die Zwischenkriegszeit wird von der Drohung eines neuen Krieges gekennzeichnet. Man dachte sie wäre mit Verwendung chemischer Waffen dem vorigen gleich. Die aktuelle Angst vor die COVID-19 Pandemie ist in mancher Beziehung den Befürchtungen der neunzehnhundertdreißiger Jahre den Folgen der Giftgase, besonders des Losts gegenüber, sehr ähnlich. Beide Krisen spielen sich vor dem Hintergrund wichtiger Umweltgefährdung durch Luftverschmutzung. In beiden Fällen brauchte man mehr Krankenhausbetten und Masken. Für den Vergleich der beiden Perioden wurden hauptsächlich die Archivunterlagen des Sozialamts der Stadt Brüssel und der Parlamentsdebatte der Jahren 1930-1940 benutzt. Der Rüstungswettlauf des nationalsozialistischen Deutschlands wurde nicht vergessen. Kann man die Maßnahmen in den beiden Krisen miteinander vergleichen? Wie hat das Verhalten der Gesundheitsbehörden und der politischen Leiter sich entwickelt?“

Aus den Verlagsangaben: „Sywert van Lienden, Bernd Damme en Camille van Gestel maakten aan het begin van de coronacrisis indruk met hun stichting Hulptroepen Alliantie. Met de hulp van een groep vrijwilligers en bedrijven als Randstad en Coolblue bestreden ze het mondkapjestekort in Nederland. Ze deden het ‘om niet’, zeiden ze, ‘voor de zorghelden’. De werkelijkheid bleek anders. In het geheim sloten ze een megadeal met de overheid waaraan ze 28 miljoen euro verdienden. De betalingen van honderden klanten sluisden ze naar een commerciële bv. Afnemers en zakelijk partners werden misleid, zelfs hun eigen medewerkers wisten nergens van. Toen de waarheid aan het licht kwam, trok het drietal een rookgordijn op. Jan-Hein Strop en Stefan Vermeulen deden maandenlang onderzoek naar de Hulptroepen Alliantie. Aan de hand van gesprekken met vele tientallen insiders en talloze interne documenten vertellen ze voor het eerst het hele verhaal achter deze affaire – in een boek vol nieuwe onthullingen.“

Angaben zum Inhalt: „Op 1 januari 2020 schreef Sheila Sitalsing in een vooruitblik op het nieuwe jaar "dat het misschien beter is om je druk te maken over nu dan over straks, omdat het straks toch allemaal anders zal lopen". Dat laatste klopte: het liep allemaal anders. Corona veroorzaakte een ware aardverschuiving. De symbolen van wat "onze manier van leven" was gaan heten, waren in één klap niet heilig meer: handen schudden, een terrasje pakken, je onderdompelen in de pret- en festivaleconomie, reizen, het openbaar vervoer. Ze documenteerde deze periode drie keer per week in haar columns voor 'de Volkskrant'. In 'Dagboek van een krankzinnig jaar' brengt Sitalsing al haar inzichten op scherpzinnige en heldere wijze samen, en neemt zo de lezer mee door alle politieke, economische en sociale ontwikkelingen van 2020. Het ideale boek om te reflecteren op het jaar waarin de wereld kantelde. Sheila Sitalsing (1968) is journalist. Ze werkte voor achtereenvolgens het 'Rotterdams Dagblad', 'Elsevier' en 'de Volkskrant' als onder meer financieel-economisch verslaggever, correspondent Europese Unie in Brussel, chef economieredactie en politiek redacteur in Den Haag. Tegenwoordig is ze freelancejournalist en schrijft ze drie keer per week een column in 'de Volkskrant' over politiek en economie. Voor die columns won ze in 2013 de Heldringprijs voor beste columnist van Nederland.“

Angaben zum Inhalt: „Na de quarantaine is een even noodzakelijke als urgente uitnodiging om verder te kijken. Om met elkaar na te denken over de lessen van de pandemie en over de wereld waarin wij willen gaan leven. Nu de eerste piek van de coronacrisis achter de rug is, kijken we aan tegen een ravage. Alles lijkt ontwricht. Levens gingen verloren, ons doen en laten werd ingeperkt en de economie raakte in een paar weken in een vrije val. Veel Nederlanders kampen met grote onzekerheid en zorgen over hun werk, hun sociale leven, hun toekomst. Een eenvoudige weg terug naar hoe het was lijkt afgesneden. Anders is niet per se slechter. In dit boek maakt een aantal vooraanstaande denkers, deskundigen en bestuurders een voorlopige balans op. Vanuit hun eigen kennis en ervaring kijken zij terug en vooruit. Hoe heeft de crisis ons zo kunnen overvallen? Wat zijn de oorzaken? Wat leren we ervan? En vooral: hoe gaan we straks door? Na de quarantaine is een even noodzakelijke als urgente uitnodiging om verder te kijken. Om met elkaar na te denken over de lessen van de pandemie en over de wereld waarin wij willen gaan leven. 'Als je, zoals ik, elke dag bezig bent met crisisbestrijding is het van grote waarde om de snelkookpan even van het vuur te halen. Om tunnelvisie te voorkomen, andere perspectieven te overdenken en doorkijkjes naar de toekomst te hebben. Deze waardevolle bundel verruimt de horizon en helpt om ons voor te bereiden op het vervolg en op een eventuele nieuwe crisis.' - Pieter-Jaap Aalbersberg, Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid.“

Angaben zum Inhalt: „Auteur Philip Reedijk beschrijft aan de hand van dagboekfragmenten en chatberichten hoe het coronavirus COVID-19 hem bijna het leven kostte. Neemt u maar alvast afscheid is het waargebeurde verhaal van Philip Reedijk, een voorheen gezonde vijftiger die bijna vijf weken in coma lag door het coronavirus. Toen hij zich afgelopen maart grieperig begon te voelen, had hij niet kunnen vermoeden dat hij nog geen twee weken later samen met zijn vrouw op de ic zou belanden met een covidbesmetting. Zijn familieleden, waaronder zijn kinderen van 14, 16 en 18 jaar, stonden tot drie keer toe aan zijn bed om afscheid van hem te nemen. De dagboekfragmenten en chatberichten in dit boek maken pijnlijk duidelijk hoe het virus Philip bijna het leven kostte en zijn familie nog steeds in de greep houdt. Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie.“

Aus den Verlagsangaben: „De coronapandemie heeft een ongemakkelijke waarheid blootgelegd: er zijn grenzen aan het menselijke vermogen om de natuur te beheersen. Ons streven naar steeds langer en beter leven, botst op de harde werkelijkheid. Het coronavirus landde in een wereld die al erg gefocust was op virussen, gezondheid en lang leven. Bert De Munck schetst de geschiedenis van de technocratische middelen waarmee we het virus hebben proberen te bestrijden, en legt de onderliggende mentaliteiten bloot. Hij zoomt in op recente wetenschappelijke evoluties en legt de link naar het westerse vooruitgangsdenken waaruit die voortkomen. Leven en laten leven nodigt uit tot diepe bezinning en schijnt een nieuw licht op de debatten van de voorbije jaren, van mondmaskers en vaccins tot de grote politiek-filosofische ideeën over solidariteit.“

Angaben zum Inhalt: „In 'Epiloog' richt Geert Mak zich, net zoals in 'Grote verwachtingen' zich tot een denkbeeldige geschiedenisstudent uit 2069: "Als een donderslag bij heldere hemel waren wij aan de beurt. Wij, de zondoorstoofde generaties van deze decennia, werden in het voorjaar van 2020 plotseling uit onze roes wakker geschopt en proefden voorzichtig het woord 'noodlot' op onze tong." Wie had kunnen denken dat Mak zo snel al zou moeten getuigen van de grootste maatschappelijke ontwrichting sinds de Tweede Wereldoorlog? Oorlogen en epidemieën zijn vanouds de grootste gevaren die de mens bedreigen. Geen Europeaan die dacht een van beide nog mee te zullen maken in ons deel van de wereld, in de huidige tijd – totdat de coronapandemie uitbrak. Plotseling werden ook wij in het welvarende Europa geconfronteerd met een gigantisch gevaar. De hele samenleving kwam tot stilstand.“

Aus dem Inhaltstext: „Roger Lybaert (1931), ex-militair en Vlaanderens bekendste rusthuisbewoner, schreef zich in coronatijd de eeuwigheid in. Via een open brief stelde hij de beperkte vrijheid van de rusthuisbewoners aan de kaak. Zowat elk tv-programma, krant of magazine liet hem aan het woord. Dochter Leentje maakte een documentaire over haar vader en schreef zijn verhaal neer. In dit boek vertelt Roger openhartig over zijn leven en over wat hem gevormd heeft tot de kranige man die hij is.“