Ihre Suche

„Cet ouvrage propose une analyse croisée de la crise sanitaire en Belgique, au Canada et en Suisse, avec une attention singulière portée à Bruxelles, Montréal et Genève. Les observations menées dans ces différents contextes permettent d'identifier certaines récurrences en matière d'inégalités sociales de santé. Si celles-ci sont bien connues des professionnels de la santé et documentées dans la littérature scientifique depuis de nombreuses années, les interrogations relatives à leur rôle dans la propagation de la Covid-19 et de ses effets différenciés au sein de la population n'ont été formulées qu'assez tardivement. Produit d'un travail pluridisciplinaire, cet ouvrage met particulièrement l'accent sur les conséquences sociales et de santé des mesures gouvernementales prises durant cette crise sanitaire sur les populations les plus précarisées. En dépit des variations politiques liées aux contextes nationaux, un même cadrage des politiques publiques a prévalu. Il ressort que ce dernier a été dominé par des préoccupations et des données médicales et épidémiologiques, mais il s'est montré très peu sensible aux enjeux des inégalités sociales qui n'ont été abordés qu'à l'occasion des difficultés rencontrées lors des campagnes de vaccination.“

Aus dem Verlagstext: „Im Zuge der Covid-19-Pandemie wurde die weltweite Bewegungsfreiheit erheblich eingeschränkt. Besonders innerhalb der Europäischen Union, die sich durch ein hohes Maß grenzüberschreitender Verflechtungen kennzeichnet, ging die Einführung von Grenzrestriktionen mit Einschnitten im Arbeits- und Lebensalltag einher. Der vorliegende Beitrag stellt überblicksweise die praktischen und symbolischen Auswirkungen für Grenzraumbewohner:innen der so genannten Großregion vor, die während der ‚ersten Welle‘ aus den Maßnahmen zur Pandemiebekämpfung resultierten. In einer Kontrastierung mit den Maßnahmen nachfolgender Pandemiephasen zeigt sich, dass Lehren aus den Erfahrungen im Frühjahr 2020 gezogen wurden. Grenzregionen und die Belange grenzüberschreitender Arbeitnehmer:innen rückten stärker ins (politische) Bewusstsein. Während die Pandemie zunächst eine Zäsur für Grenzregionen und die europäische Integration bedeutete, deuten die dynamischen Anpassungen der Maßnahmen und neu verankerte Zielsetzungen zugunsten einer stärkeren Berücksichtigung grenzüberschreitender Verflechtungen darauf hin, dass die Covid-19-Pandemie perspektivisch auch eine Chance darstellen kann, die Impulse für eine engere Vernetzung von Grenzregionen gibt.“

Aus dem Verlagstext: „This article focuses on the social media image that emerged from Northern and Southern European countries during the Covid-19 crisis, in particular during the Recovery Fund negotiations. To this end, a corpus of 157 tweets by moderate and populist Italian and Dutch political leaders was created during the period between March and August 2020. The theoretical premises are based on imagology, a sub-discipline that originated in the field of comparative literature which over time has been applied to other domains, such as media studies and translation studies. The preliminary results of this small corpus of tweets confirm that populist rhetoric tends to use national stereotypes to attack opponents.“

Aus den Verlagsangaben: „Wat gebeurt er met de verliezen die we liever vergeten en het verdriet dat niemand ziet? Meredith Greer ondergaat in complete isolatie een abortus. Te midden van een orkaan vol rouw, woede en verdriet begint ze te schrijven. Ze raakt gefascineerd door de magische, vervreemdende en verwoestende effecten van liminaliteit. Haar onderzoek naar onderwerpen als onzichtbaarheid, de verbeelding van verdriet en de onvermijdelijkheid van vergeten, verweeft ze met poëzie, proza en rauwe herinneringen.“

Abstract: „Cette contribution propose un regard comparatif sur la communication relative à la pandémie publiée par différentes institutions de la Grande Région. Sont analysés à titre d’exemple des extraits de communiqués du Sommet de la Grande Région, des documents de presse ainsi que les sites web de trois universités sélectionnées. Les analyses révèlent des aspects spécifiques concernant l’approche et la construction discursive de l’espace de vie de la Grande Région, selon le groupe d’acteur·rice·s, la fonction et la date de publication des documents au cours de la pandémie.“

Abstract: „This article examines the role played by signs in the public space of two socio-economically stratified residential neighbourhoods of Ghent (Belgium) during the first Covid-19 outbreak in 2020. On the basis of fieldwork, we explore the potential of public signs as a resourceful strategy for communicating solidarity and support and the discursive construction of a community affected by this crisis. We show that in times of lockdown and social distancing, the residential linguistic landscape in both neighbourhoods became strategically appropriated by local inhabitants to communicate with neighbours and strangers and was operationalised as a vehicle to serve new communicative functions such as the conveying of solidarity and support as well as gratitude, and collective belonging. Some differences related to emplacement, language use and quantity of signs were also observed. Overall, the article documents the affective appropriation of space through Covid-19 signs during the Covid-19 outbreak and periods of lockdown in Flanders, Belgium.“

Aus den Verlagsangaben: „Voor talloze mensen is de pandemie nog niet voorbij. Hun leven zoals ze dat kenden voorlopig wel. Na een milde covidbesmetting liep Anne Vroegindeweij zware long covid op. Ze veranderde van een energieke jonge vrouw in iemand die al van een korte wandeling zo overprikkeld raakt dat ze er dagenlang ziek van is. En zoals zij zijn er vele anderen. Online houdt ze contact met lotgenoten en volgt ze het wetenschappelijk onderzoek op de voet, terwijl ze in isolement wacht op een behandeling die werkt. Ze doet een wrange ontdekking: long covid is niet uniek, maar lijkt op andere postinfectieuze ziektes, zoals ME en chronische lyme. Die ziektes zijn dankzij een combinatie van medische misinterpretaties en misogynie jarenlang nauwelijks serieus genomen en verkeerd behandeld. Ook is er lang te weinig onderzoek naar gedaan. En ondanks die voorgeschiedenis maken we nu dezelfde fouten.“

Abstract: „La pandémie de Covid-19 a mis à rude épreuve les multiples formes d’échanges transfrontaliers au sein de ce que l’on appelle la Grande Région. En effet, les restrictions frontalières mises en place pour limiter les impacts de la pandémie s’opposaient à ce qui, ici, était depuis longtemps devenu la normalité politique, économique et sociale. En s’appuyant sur des hypothèses théoriques et conceptuelles issues des border studies, l’article présente les effets de la pandémie sur la région frontalière franco-germano-belgo-luxembourgeoise et ses habitant·e·s. Les processus de rebordering enclenchés au printemps 2020 ont fortement perturbé les pratiques professionnelles, économiques et quotidiennes transfrontalières. En tant qu’espace d’interdépendance, de zone de contact et de transition, le borderland, avec ses fortes interactions et interdépendances transfrontalières, s’était entre-temps transformé en zone de conflit. Les nouveaux processus de debordering, initiés aussi bien de manière formelle par les responsables politiques que (et avant tout) de manière informelle par les citoyen·ne·s, suggèrent cependant que la crise peut également être considérée comme une chance car elle a permis de sensibiliser à l’égard des régions frontalières. Après les premiers enseignements tirés par les décideur·e·s à l’issue de l’expérience bouleversante de la première vague de la pandémie, il convient d’explorer à l’avenir dans quelle mesure ces enseignements peuvent être valorisés à long terme et comment la coopération transfrontalière peut être rendue plus résistante aux crises.“

Aus den Verlagsangaben: „Dit boek, geschreven door een gepensioneerd huisarts, is een kritische beschouwing van het Nederlandse coronabeleid vanuit het perspectief van de medicus. De auteur gaat niet alleen in op de moeilijkheden bij het bestrijden van de epidemie, maar ook op de strategie en het gebrek aan draagvlak in de samenleving, veroorzaakt door afwezige crisiscommunicatie door de overheid. Het boek is opgebouwd als een drieluik. Elk hoofdstuk bestaat uit fictie, een feitenoverzicht en een analyse. Het fictieve verhaal beschrijft een internationaal complot, dat zich afspeelt rond virologische laboratoria en een nationaal complot, dat zich afspeelt rond mondkapjes. Elke gelijkenis met bestaande personen berust hierbij op louter toeval. Het feitenoverzicht is een samenvatting per periode en wordt gevolgd door een analyse vanuit het medische perspectief. Het belangrijk-ste thema is de strijd tussen de witte jassen (de medici) en de zwarte pakken (maatschappelijke instituties en politiek), die onnodig was en veel schade toebracht.“

Aus den Verlagsangaben: „Vanaf het begin volgde journalist Leendert Douma de coronacrisis op de voet. Dat is logisch, want gezondheidszorg is zijn specialisme en hij is kind aan huis in ziekenhuizen en zorginstellingen. Toen raakte hij zelf besmet… Twee weken later werd hij met bloedspoed opgenomen, zijn zuurstofopname was gehalveerd. “Uw man is heel erg ziek, we weten niet of hij het gaat halen”, zei de arts tegen Leenderts vrouw toen Leendert op de intensive care aan de beademing lag. Leendert overleefde, maar werd een van de vele ‘langliggers’ op de IC. De artsen wisten zich geen raad. Wat maakten deze coronapatiënten mee? Hoe was dit voor hun naasten? Voor hun artsen, verpleegkundigen en alle andere behandelaars? Leendert geeft een inkijkje in de tijd waarin hij zweefde tussen leven en dood en de periode daarna, waarin hij moest werken aan zijn revalidatie. Hij interviewde de mensen die hem hielpen en die zijn leven redden. Dit boek is niet alleen een verslag van een gruwelijke tijd, maar geeft ook alle hulpverleners en betrokkenen een gezicht en een stem. Het geeft zo een uniek beeld van corona in de tweede golf.“

Angaben aus der Verlagsmeldung: „Hoe kreeg men de, naar verluidt, hoogopgeleide bevolkingen van de Westerse landen zo gek dat zij wilden meespelen in het verhaal van de coronacrisis die in 2020 begon? Hoe kreeg men hen zo gek dat zij zonder kennis van zaken en schijnbaar vrijwillig erin toestemden proefpersonen te zijn in het grootste en meest riskante medische experiment uit de wereldgeschiedenis? Dat experiment was meteen ook de meest flagrante inbreuk op de Neurenberg Code ter beteugeling van onethisch en onoordeelkundig gebruik van de experimentele methode in de medische wetenschap. Het eerste deel van dit boek belicht de wetenschappelijke en vooral pseudowetenschappelijke uitgangspunten van het coronabeleid. In de daarop volgende nabeschouwing komen aan bod: 1) De tekenen van beschavingsverval in het Westen (miskenning van rechten en vrijheden, corruptie, censuur, normvervaging in de massamedia, de wetenschap en het onderwijs) die zich manifesteerden in het door grootheidswaanzin, willekeur, terreur en tirannie gekenmerkte beleid. 2) Een filosofische en historische duiding van de fundamentele oorzaak van dat alles: de voortschrijdende vermaatschappelijking (socialisering en bureaucratisering) van nagenoeg alle menselijke relaties en de daarbij horende robotisering die mensen reduceert tot van op afstand bestuurbare maatschappelijke productiefactoren. Kortom, de verdringing van de samenleving in vrijheid en gelijkheid van gesprekvaardige mensen door een maatschappelijke hiërarchie van bevelhebbers en zombieachtige horigen.“

Angaben zum Inhalt: „In Virus lees je het openhartige verhaal van OMT-lid Jan Kluytmans, opgeschreven door Roy Ferwerda. Het boek begint in 2020 wanneer arts-microbioloog Jan Kluytmans een onthutsende ontdekking doet. Virus van Roy Ferwerda reconstrueert de coronacrisis vanuit het oog van de storm: een persoonlijk verhaal van arts-microbioloog Jan Kluytmans, dat leest als een beklemmende medische en maatschappelijke thriller. Virus van Roy Ferwerda begint in het vroege voorjaar van 2020 wanneer arts-microbioloog Jan Kluytmans een onthutsende ontdekking doet. Het coronavirus is in Nederland gearriveerd en rukt veel agressiever op dan aanvankelijk wordt verondersteld. Hij slaat alarm. Wegens zijn kennis belandt hij in de frontlinies van het gevecht tegen de pandemie en zijn positie in het OMT maakt hem op slag een bekende Nederlander. Wat betekent het voor een wetenschapper om in tijden van snoeiharde polarisatie adviseur te zijn van de regering? Nooit had Kluytmans het voor mogelijk gehouden dat hij vanwege zijn kennis en expertise voor ‘moordenaar’ zou worden uitgemaakt of dat hij en zijn gezin te maken zouden krijgen met serieuze bedreigingen. Door de verharding van het coronadebat raakt hij langzaam maar zeker zijn onbevangenheid als professional kwijt.“

Abstract: „In this article, the author reflects on the impact of COVID-19 on policing, the relations among police officers and the interactions between police and citizens based on systematic social observations in small to semi-sized local police forces during the pandemic. The article discusses the nature of police work during the crisis and new types of interventions that police officers are confronted with (e.g. curfew controls). Additionally, the impact of the pandemic on the internal and external relations is discussed. Internally, the COVID-19 measures may have an impact on police officers’ possibilities for personal, social interactions among colleagues, which may potentially challenge the solidarity within the police force. Externally, tensions may arise in relations with citizens, partly because of unclear regulations or variable interpretations of those regulations. Those unclear regulations, but also uncertainties concerning one’s own competences and questions regarding the police’s role in enforcing the pandemic regulations, put pressure on the police’s (self-)legitimacy.“

Aus dem Inhaltstext: „Tijdens de coronapandemie vonden overheid, wetenschap en burger elkaar terug in een ongemakkelijke vertrouwensdriehoek. In de strijd tegen een nieuw en ongekend virus moest elke hoofdrolspeler de andere spelers kunnen vertrouwen bij het maken van de talloze risico-inschattingen. Had de lockdown zin? En de avondklok? Zou het RIVM gelijk krijgen met zijn modellen? Werkten die mondkapjes nu eigenlijk wel of niet? Het was vooral deze dagelijkse risicodynamiek die onze omgang met de pandemie bepaalde. In 'We hebben alles onder controle' analyseert historicus Christ Klep de coronapandemie vanuit een verrassend en relevant perspectief: dat van onze risicoperceptie.“

Abstract: „In this article, we investigated the effects of the Covid-19 crisis and lockdown on social stability within the individual level, group level and society level. To investigate these effects, data from incident reports of emergency services (i.e., police, fire brigade and ambulance) in the South of the Netherlands from 2018 to 2020 were collected. An incident is defined as an unique notification with deployment of one or more emergency service(s). Incidents were categorized according to the standardized classification LMC 6.0. We investigated regional differences from 2018 to 2020 using monthly time trends. On the individual level we found a time trend in accordance with the onset of the lockdown, with a decrease in property crime operationalized as theft, burglary and robbery, and an increase in psychological effects, operationalized as suicide attempts and nuisance by a person. On the group level, operationalized as incidents nuisance by youth, noise, fireworks and vandalism, we found a time pattern with an increase in incidents coherent with the lockdown period. On the level of the society, operationalized as incidents public order, conflicts, violence and explosives, we also found an increase in incidents coherent with the lockdown period. We conclude that incident reports of emergency services give additional insight in the effects of a lockdown on social stability.“

Aus den Verlagsangaben: „De coronapandemie heeft een ongemakkelijke waarheid blootgelegd: er zijn grenzen aan het menselijke vermogen om de natuur te beheersen. Ons streven naar steeds langer en beter leven, botst op de harde werkelijkheid. Het coronavirus landde in een wereld die al erg gefocust was op virussen, gezondheid en lang leven. Bert De Munck schetst de geschiedenis van de technocratische middelen waarmee we het virus hebben proberen te bestrijden, en legt de onderliggende mentaliteiten bloot. Hij zoomt in op recente wetenschappelijke evoluties en legt de link naar het westerse vooruitgangsdenken waaruit die voortkomen. Leven en laten leven nodigt uit tot diepe bezinning en schijnt een nieuw licht op de debatten van de voorbije jaren, van mondmaskers en vaccins tot de grote politiek-filosofische ideeën over solidariteit.“