Ihre Suche

Angaben zum Inhalt: „Op 1 januari 2020 schreef Sheila Sitalsing in een vooruitblik op het nieuwe jaar "dat het misschien beter is om je druk te maken over nu dan over straks, omdat het straks toch allemaal anders zal lopen". Dat laatste klopte: het liep allemaal anders. Corona veroorzaakte een ware aardverschuiving. De symbolen van wat "onze manier van leven" was gaan heten, waren in één klap niet heilig meer: handen schudden, een terrasje pakken, je onderdompelen in de pret- en festivaleconomie, reizen, het openbaar vervoer. Ze documenteerde deze periode drie keer per week in haar columns voor 'de Volkskrant'. In 'Dagboek van een krankzinnig jaar' brengt Sitalsing al haar inzichten op scherpzinnige en heldere wijze samen, en neemt zo de lezer mee door alle politieke, economische en sociale ontwikkelingen van 2020. Het ideale boek om te reflecteren op het jaar waarin de wereld kantelde. Sheila Sitalsing (1968) is journalist. Ze werkte voor achtereenvolgens het 'Rotterdams Dagblad', 'Elsevier' en 'de Volkskrant' als onder meer financieel-economisch verslaggever, correspondent Europese Unie in Brussel, chef economieredactie en politiek redacteur in Den Haag. Tegenwoordig is ze freelancejournalist en schrijft ze drie keer per week een column in 'de Volkskrant' over politiek en economie. Voor die columns won ze in 2013 de Heldringprijs voor beste columnist van Nederland.“

Abstract: „Het interbellum wordt gekenmerkt door de dreiging van een nieuwe oorlog, waarvan werd gedacht dat hij op de vorige zou lijken met gebruik van chemische wapens. De huidige COVID-19-pandemie wekt een angst die in menig opzicht doet denken aan de vrees uit de jaren 1930 wat de gevolgen van die oorlogsgassen, vooral van het yperiet betrof. Bovendien spelen beide crisissen zich af op een achtergrond van grote ecologische problemen door luchtvervuiling. In beide gevallen heeft men nood aan meer ziekenhuisbedden en maskers. Voor de vergelijking tussen beide periodes werd hoofdzakelijk een beroep gedaan op de archieven van het OCMW-Brussel en de parlementaire debatten uit de jaren 1930-1940. Er werd bovendien rekening gehouden met de bewapeningswedloop van het nationaalsocialistische Duitsland. Kunnen de toen getroffen maatregelen met de huidige worden vergeleken? In welke zin zijn de houdingen in de sector van de gezondheidszorg en van de politieke verantwoordelijken geëvolueerd? Résumé: G. Swillen, « Lits d’hôpitaux et masques »L’entre-deux-guerres est marquée par la menace d’un nouveau conflit, dont on pensait qu’il serait identique au précédent avec usage d’armes chimiques. L’actuelle pandémie du COVID-19 suscite une angoisse qui ressemble en maints points aux craintes des années 1930 face aux conséquences de ces gaz de combat, surtout de l’ypérite. Les deux crises se jouent en outre avec en arrière-fond de gros problèmes écologiques de pollution atmosphérique. Dans les deux cas les mesures à prendre exigent des lits d’hôpitaux plus nombreux et des masques. La comparaison entre les deux périodes fait principalement appel aux archives du Centre Publique d’Action Sociale de Bruxelles et aux débats parlementaires des années 1930-1940 sans oublier la course au réarmement en Allemagne. Les mesures prises dans les deux crises sont-elles comparables ? En quel sens ont évolué les attitudes du secteur de la santé et des responsables politiques? Die Zwischenkriegszeit wird von der Drohung eines neuen Krieges gekennzeichnet. Man dachte sie wäre mit Verwendung chemischer Waffen dem vorigen gleich. Die aktuelle Angst vor die COVID-19 Pandemie ist in mancher Beziehung den Befürchtungen der neunzehnhundertdreißiger Jahre den Folgen der Giftgase, besonders des Losts gegenüber, sehr ähnlich. Beide Krisen spielen sich vor dem Hintergrund wichtiger Umweltgefährdung durch Luftverschmutzung. In beiden Fällen brauchte man mehr Krankenhausbetten und Masken. Für den Vergleich der beiden Perioden wurden hauptsächlich die Archivunterlagen des Sozialamts der Stadt Brüssel und der Parlamentsdebatte der Jahren 1930-1940 benutzt. Der Rüstungswettlauf des nationalsozialistischen Deutschlands wurde nicht vergessen. Kann man die Maßnahmen in den beiden Krisen miteinander vergleichen? Wie hat das Verhalten der Gesundheitsbehörden und der politischen Leiter sich entwickelt?“

Angaben zum Inhalt: „Corona drong begin 2020 de samenleving binnen en veranderde ieders leven. Contacten vielen weg, onzekerheid over werk en gezondheid groeide snel. Dat ervaarde ook journalist Frits Baarda (64) in de Hoge Nieuwstraat in Dordrecht, de straat waarin hij al veertig jaar woont. De komst van het virus had grote invloed op zijn eigen leven. Maar hoe verging het eigenlijk zijn buren?0Op een dag besloot hij bij hen langs te gaan. Met een microfoontje aan zijn oude vishengel - gepaste afstand! - stelde hij vragen die hem bezighielden. Hoe brengen de straatbewoners hun dagen door, hebben ze nog werk, gaan ze naar school, hoe is hun stemming en wie of wat missen ze het meest? Maar ook: levert corona hen iets goeds op?0De interviews verwerkte hij tot dertig persoonlijke verhalen.0Met een inleiding over zijn stad in coronatijd plaatste hij zijn project in een breder perspectief. Het resultaat is een journalistieke documentaire.“

Angaben zum Inhalt: „Recueil de textes écrits durant le confinement de 2020.“

Angaben zum Inhalt: „“65 dagen in Coronalogische volgorde”, is het lockdowndagboek van Wondelgems fotograaf Patrick Dekeyser. Tijdens die lockdown, waarbij het openbare leven stilvalt, schrijft hij van woensdag 18 maart 2020, tot en met donderdag 21 mei 2020, exact 65 dagen lang, gevoelens en externe prikkels neer. De ene dag met een kwinkslag, de andere met een ernstige reactie op zowat alles dat in het dagelijks leven rondom hem gaande is. Nationaal en in zijn geliefde stad Gent. Oorspronkelijk een column op zijn Facebook- pagina, is wat u nu in uw handen houdt, het resultaat van het aandringen door zijn volgers om de dagelijkse kroniekjes te bundelen. Hijzelf noemt het een fotoboek zonder foto’s, omdat, luisterend naar de neergeschreven situaties, men zich gewoon, met gesloten ogen kan voor de geest halen wat er te “zien” is. Als was het een fotoalbum. Zijn tweede boek, exact 10 jaar na de uitgave van “Gentse Feesten Impressies”, dat toen wèl een echt fotoboek was, maar onlosmakelijk verbonden met de onderschriften, beschrijft nu zijn ervaringen in een ongelooflijk onwezenlijke periode. Periode waarin politieke tegenstrijdigheden botsen met wetenschappelijke prioriteiten. Gezondheid versus economie. En soms primeert de ernst op de luchtigheid waarmee er met de realiteit wordt omgegaan. Een tijdsbeeld. Op chronologische manier verwoord. Op “coronalogische” manier voorgesteld.“

Angaben zum Inhalt: „Fotoreportage die de gevolgen toont van de corona-maatregelen voor het openbare leven en het leven thuis.“

Angaben zum Inhalt: „Het devies luidde "blijf zoveel mogelijk thuis!". Annabel Jeuring wist meteen dat door het coronavirus moeilijk tijden zouden aanbreken voor haar persoonlijk als fotograaf en voor alle Nederlanders om haar heen. Maar zij zag ook een kans en besloot met haar camera én de nieuwe maatregelen in haar achterhoofd de straat op te gaan.0De fotoreportage 'Door het glas' laat ons ontroerende familieportretten zien. Families die ons 'opgesloten' in hun huis vanachter hun raam aankijken. Annabel Jeuring maakt met haar foto's onze herinneringen aan deze bijzondere situatie tastbaar en heeft een geschiedenis in wording gevangen.“

Angaben zum Inhalt: „In 'Epiloog' richt Geert Mak zich, net zoals in 'Grote verwachtingen' zich tot een denkbeeldige geschiedenisstudent uit 2069: "Als een donderslag bij heldere hemel waren wij aan de beurt. Wij, de zondoorstoofde generaties van deze decennia, werden in het voorjaar van 2020 plotseling uit onze roes wakker geschopt en proefden voorzichtig het woord 'noodlot' op onze tong." Wie had kunnen denken dat Mak zo snel al zou moeten getuigen van de grootste maatschappelijke ontwrichting sinds de Tweede Wereldoorlog? Oorlogen en epidemieën zijn vanouds de grootste gevaren die de mens bedreigen. Geen Europeaan die dacht een van beide nog mee te zullen maken in ons deel van de wereld, in de huidige tijd – totdat de coronapandemie uitbrak. Plotseling werden ook wij in het welvarende Europa geconfronteerd met een gigantisch gevaar. De hele samenleving kwam tot stilstand.“

Angaben zum Inhalt: „Auteur Philip Reedijk beschrijft aan de hand van dagboekfragmenten en chatberichten hoe het coronavirus COVID-19 hem bijna het leven kostte. Neemt u maar alvast afscheid is het waargebeurde verhaal van Philip Reedijk, een voorheen gezonde vijftiger die bijna vijf weken in coma lag door het coronavirus. Toen hij zich afgelopen maart grieperig begon te voelen, had hij niet kunnen vermoeden dat hij nog geen twee weken later samen met zijn vrouw op de ic zou belanden met een covidbesmetting. Zijn familieleden, waaronder zijn kinderen van 14, 16 en 18 jaar, stonden tot drie keer toe aan zijn bed om afscheid van hem te nemen. De dagboekfragmenten en chatberichten in dit boek maken pijnlijk duidelijk hoe het virus Philip bijna het leven kostte en zijn familie nog steeds in de greep houdt. Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie.“

Angaben zum Inhalt: „Na de quarantaine is een even noodzakelijke als urgente uitnodiging om verder te kijken. Om met elkaar na te denken over de lessen van de pandemie en over de wereld waarin wij willen gaan leven. Nu de eerste piek van de coronacrisis achter de rug is, kijken we aan tegen een ravage. Alles lijkt ontwricht. Levens gingen verloren, ons doen en laten werd ingeperkt en de economie raakte in een paar weken in een vrije val. Veel Nederlanders kampen met grote onzekerheid en zorgen over hun werk, hun sociale leven, hun toekomst. Een eenvoudige weg terug naar hoe het was lijkt afgesneden. Anders is niet per se slechter. In dit boek maakt een aantal vooraanstaande denkers, deskundigen en bestuurders een voorlopige balans op. Vanuit hun eigen kennis en ervaring kijken zij terug en vooruit. Hoe heeft de crisis ons zo kunnen overvallen? Wat zijn de oorzaken? Wat leren we ervan? En vooral: hoe gaan we straks door? Na de quarantaine is een even noodzakelijke als urgente uitnodiging om verder te kijken. Om met elkaar na te denken over de lessen van de pandemie en over de wereld waarin wij willen gaan leven. 'Als je, zoals ik, elke dag bezig bent met crisisbestrijding is het van grote waarde om de snelkookpan even van het vuur te halen. Om tunnelvisie te voorkomen, andere perspectieven te overdenken en doorkijkjes naar de toekomst te hebben. Deze waardevolle bundel verruimt de horizon en helpt om ons voor te bereiden op het vervolg en op een eventuele nieuwe crisis.' - Pieter-Jaap Aalbersberg, Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid.“

Angaben zum Inhalt: „This essay is a historical reflection on epidemiological statistics and the ways in which these represent health in a collective way. It compares the use of such statistics in the current COVID-19 epidemic with the use of numbers during the cholera outbreaks of the nineteenth century. Its main point is that health statistics have been (and still are) fundamental to the establishment of a notion of ‘public health’ and to the construction of epidemics as social events. At the same time, such statistics – located as they are at the intersection of science, media, and politics – struggle to take into account people’s often very different individual experiences of coping with disease. While today more varied health data is circulated to a wider audience, and at a far higher speed than in the past, the format of constructing an epidemic through statistics is still very much present, including some of the limitations inherent to this approach (e.g. generalizations about social groups).“

Angaben zum Inhalt: „Op 13 maart, precies het moment dat de wereld stilviel, begon Stephan Vanfleteren te wandelen. Hij wandelde bij valavond, vaak was hij uren onderweg. Hij zag het lente worden. ‘Alles zoals altijd. En toch kijk je nu beter. Je ziet dat de winterstormen het strand hebben veranderd. Dat vloed anders terugstroomt naar de zee. Je fantaseert uitvergrote virussen in de kruinen van de geknakte bomen.’ Gaandeweg raakt hij op de 15 kilometer rond zijn huis uitgekeken en breidt hij zijn actieradius uit. Onderweg fotografeert hij, maar hij houdt ook een dagboek bij. Hij noteert wat hij ziet, voelt en overdenkt. Na tweeënhalve maand is er het besef dat de stilte weg is. Stephan Vanfleteren eindigt zijn dagboek een paar weken later, als de zomer aanbreekt. Dagboek van een fotograaf legt op een fijnzinnige, persoonlijke en nabije manier de meest ingrijpende maanden uit onze hedendaagse geschiedenis vast.“

Angaben zum Inhalt: „Persoonlijke verhalen van Noord-Brabantse mensen over hun ervaringen tijdens de corona-crisis in 2020.“