Ihre Suche

Angaben zum Inhalt: „“65 dagen in Coronalogische volgorde”, is het lockdowndagboek van Wondelgems fotograaf Patrick Dekeyser. Tijdens die lockdown, waarbij het openbare leven stilvalt, schrijft hij van woensdag 18 maart 2020, tot en met donderdag 21 mei 2020, exact 65 dagen lang, gevoelens en externe prikkels neer. De ene dag met een kwinkslag, de andere met een ernstige reactie op zowat alles dat in het dagelijks leven rondom hem gaande is. Nationaal en in zijn geliefde stad Gent. Oorspronkelijk een column op zijn Facebook- pagina, is wat u nu in uw handen houdt, het resultaat van het aandringen door zijn volgers om de dagelijkse kroniekjes te bundelen. Hijzelf noemt het een fotoboek zonder foto’s, omdat, luisterend naar de neergeschreven situaties, men zich gewoon, met gesloten ogen kan voor de geest halen wat er te “zien” is. Als was het een fotoalbum. Zijn tweede boek, exact 10 jaar na de uitgave van “Gentse Feesten Impressies”, dat toen wèl een echt fotoboek was, maar onlosmakelijk verbonden met de onderschriften, beschrijft nu zijn ervaringen in een ongelooflijk onwezenlijke periode. Periode waarin politieke tegenstrijdigheden botsen met wetenschappelijke prioriteiten. Gezondheid versus economie. En soms primeert de ernst op de luchtigheid waarmee er met de realiteit wordt omgegaan. Een tijdsbeeld. Op chronologische manier verwoord. Op “coronalogische” manier voorgesteld.“

Angaben zum Inhalt: „Abschied hebt an in einem Garten, mit der Beschreibung einiger mediterraner Pflanzen, daraus erwachsen Erinnerungen an den Krieg, an eine Vergangenheit, die nie vergangen war, mythische Anklänge. Und dann nimmt das Gedicht eine vollkommen andere Wendung, als plötzlich ein mysteriöses Virus die Welt erobert und unser aller Schicksal verändert. Doch der Fluchtpunkt bleibt: das unwiederbringliche Verschwinden dessen, der da furchtlos spricht. Und aus einer ungeheuerlichen sprachlichen Verdichtung die Essenz eines ganzen Lebens gewinnt, Bilder von karger Schönheit schafft, das Licht zwischen den Bildern einfängt. Ein Elementargedicht schreibt. Was geschieht, wenn alles verschwindet? Cees Nooteboom hat ein spätes Gipfelwerk geschaffen, wie aus der Zeit entrückte »Lektionen im klarsten Unheil«, in denen Vergangenheit und Zukunft, Nostalgie und das Bewusstsein von Vollendung – versöhnlich? – ineinander zu schwingen beginnen.“

Angaben zum Inhalt: „De nieuwe dichtbundel van Cees Nooteboom, Afscheid, begon in een tuin, wat er beschreven werd waren mediterrane planten, maar wat er tevoorschijn kwam waren gedachten over de oorlog, beelden uit een ver verleden dat nooit is verdwenen. En daarna nam het gedicht nogmaals een wending toen een geheimzinnig virus ineens de wereld beheerste en het leven veranderde. Afscheid is een indrukwekkende bundel, die ervan getuigt dat de dichter Cees Nooteboom in de loop der jaren alleen maar beter is geworden.“

Angaben zum Inhalt: „Zodra de fysieke boekhandel weer volledig open mag op 28 april verschijnt Applaus. Liefde in tijden van corona van Ronald Giphart. Deze uitgave wordt exclusief gratis aangeboden aan de lokale boekhandel door Ronald Giphart, uitgeverij De Bezige Bij, uitgeverij De Biograaf, de Persgroep, Plusworks, drukkerij Wilco en vormgever bij Barbara. Alle betrokken partijen hebben belangeloos meegewerkt aan dit boek, zodat de opbrengst voor de volle 100% ten goede komt aan de lokale boekhandel. Applaus gaat over een ouder stel dat al jaren getrouwd is en over twee verpleegkundigen die elkaar net kennen: liefde in tijden van corona. Het boek kwam oorspronkelijk tot stand in opdracht van de Kolonel Labouchere Stichting met als doel alle medewerkers van het Diakonessenhuis in Utrecht, Zeist en Doorn te bedanken voor hun inzet en toewijding tijdens de coronapandemie. Applaus. Liefde in tijden van corona is een ontroerend liefdesverhaal, als geschenk aan de lokale boekhandel.“

Aus der Verlagsangabe: „Precies anderhalf jaar na zijn coronabesmetting gaat burgemeester Bart Tommelein in gesprek over lijden, leiderschap en (crisis)management tijdens deze ongeziene gezondheidscrisis. Het resultaat is een onthullende terugblik op een van de meest complexe uitdagingen van zijn politieke loopbaan waarin deze Vlaamse politicus elke dag paraat stond om verantwoordelijkheid op te nemen voor zijn Oostende. Tegelijk voelt Tommelein al snel aan dat je nooit voor iedereen goed kan doen en dat versoepelen een stuk moeilijker is dan verstrengen. Daarbovenop is er een minderheid die het verknoeit voor een meerderheid en vliegen kustburgemeesters elkaar (net) niet in de haren, tot plots gratis treintickets voor overvolle treinen zorgen, coronakapsels weelderig tieren en vaccinatienijd opduikt. BART TOMMELEIN Lijden en leiden in covidtijden brengt aan de hand van verscheidene interviews met de burgemeester van Oostende, een chronologisch en eigenzinnig verslag over de pandemie en is door Walter Van den Branden opgeschreven.“

Angaben zum Inhalt: „Een dankgebaar naar alle harde werkers in coronatijd. Het zijn bijzondere tijden. Het coronavirus houdt de wereld in zijn greep, de gevolgen raken ons allemaal. De druk van de getroffen maatregelen is groot en niemand die ons kan vertellen of het einde al in zicht is. We doen ons best om positief te blijven, al is dat soms lastig. Om in deze ingewikkelde periode mensen die actief zijn in cruciale beroepen of vitale processen een hart onder de riem te steken, combineerde Schrijverspunt de impact van de COVID 19-pandemie met een schrijfactie. De uitdaging was om in exact 100 woorden een verhaal of gedicht te schrijven waarbij een cruciaal beroep of vitaal proces in tijden van corona centraal staat, met een bundel van de vijftig boeiendste verhalen en gedichten als eindresultaat. Een oprecht en welgemeend 'Bedankt, harde werkers!'“

Aus dem Verlagstext: „Maart 2020, COVID-19 lockdown. De mondaine badplaats Knokke verandert in een spookstad, zijn inwoners zijn voorzichtig bij alles wat ze doen. De speurders werken maximaal van thuis uit. Wanneer in het Koningsbos een anoniem lijk wordt aangetroffen, zit rechercheur Stefaan Athenus met de handen in het haar. Door de pandemie is de politiebrigade onderbemand en er daagt geen versterking op. De brigadier dient te improviseren.“

Angaben zum Inhalt: „De Wereldgezondheidsorganisatie waarschuwt al jaren voor een massale ziekte-uitbraak, veroorzaakt door virus X. Toch was niemand voorbereid op de snelheid waarmee het coronavirus de wereld in 2020 in zijn greep kreeg. 'Besmet!' laat zien hoe een snel overdraagbare ziekte het leven van de ene op de andere dag kan ontwrichten. Hoe het leidt tot eenzaamheid, uitsluiting en angst? maar ook tot creativiteit, nieuwe oplossingen en verbondenheid. Aan de hand van historische en eigentijdse objecten en kunstwerken vertellen kenners uit het veld hoe een ongrijpbaar virus angst en stigmatisering in de hand werkt en hoe we vroeger omgingen met epidemieën als pest en pokken. Hoe infecties van dier op mens kunnen overspringen en wat we hebben geleerd van epidemieën uit het verleden. Welke oplossingen biedt de wetenschap bij het bestrijden van de onzichtbare vijand?00Deze uitgave komt tot stand in samenwerking met Rijksmuseum Boerhaave in Leiden ter gelegenheid van de tentoonstelling 'Besmet!'. In het museum, waar eens het pesthuis van de stad was gevestigd, wordt een prachtig overzicht geboden van de epidemieën die ons land hebben geteisterd en onze volksgezondheid hebben bedreigd. Ook is er ruime aandacht voor de ongeëvenaarde gezondheidscrisis van de COVID-19-pandemie. Aan de hand van een unieke verzameling objecten, documenten en posters die ons uit deze benarde tijden zijn nagelaten, toont de tentoonstelling hoe epidemieën ons dagelijks leven overnemen. Exhibition: Rijksmuseum Boerhaave, Leiden, the Netherlands (16.7.2020-end 2021).“

Angaben zum Inhalt: „In de zomer van 1920 verwerkte Paul van Ostaijen zijn ervaringen uit de Eerste Wereldoorlog in zijn meesterwerk 'Bezette stad'. Honderd jaar later, in het voorjaar van 2020, raakte de wereld in de greep van het coronavirus en riep zijn boek weer veel herkenning op. De stad was deze keer niet bezet, maar wel besmet. De straten waren weer leeg, de dood lag op de loer en we ervoeren aan den lijve hoe kwetsbaar ons bestaan eigenlijk is. In het multimediale project 'Besmette stad' gingen meer dan honderd Vlaamse en Nederlandse kunstenaars op zoek naar een hedendaags artistiek antwoord op Van Ostaijens boek. Met bijdragen van o.a. Ilja Leonhard Pfeijffer, Asha Karami, Alfred Schaffer en Hannah van Binsbergen.“

Aus dem Inhaltstext: „Op 12 maart 2020 sloten alle theaters in Nederland noodgedwongen de deuren vanwege het coronavirus. Toneelgroep Maastricht zag 175 voorstellingen in rook opgaan. In diezelfde week begonnen artistiek leiders Servé Hermans en Michel Sluysmans met een wekelijkse column voor het radioprogramma L1 Cultuurcafé. Elk verhaal draagt de titel van een liedje dat direct na afloop in de uitzending werd gedraaid. Blijven lopen is een afwisselend hoopvol en moedeloos verslag geworden van twee theatermakers in een jaar zonder theater. Het is een bevlogen lofzang op kunst en cultuur. En daarnaast is het een persoonlijk duo-document van een man die vader is en een die op het punt staat het te worden.“

Angaben zum Inhalt: „Bij de aanpak van de coronacrisis is heel veel geblunderd. Het coronagevaar werd aanvankelijk voor “een griepje” gehouden. De overheid holde steeds achter de feiten aan en kwam veel te laat met maatregelen. Er moest voor de aanschaf van mondmaskers een taskforce worden opgericht, omdat de bevoegde minister hiertoe niet in staat bleek. Artsen en zorgpersoneel hadden een schrijnend tekort aan test- en ander materiaal. De communicatie naar de bevolking was een chaos. En alsof het allemaal nog niet erg genoeg was, werd de menselijke crisis gretig misbruikt om een regering op poten te zetten die bijna niemand wil. In dit land overleden 10.000 mensen door het virus. Onnodig veel mensenlevens gingen verloren in ziekenhuizen en woonzorgcentra. Het is essentieel dat de fouten en tekortkomingen grondig worden onderzocht. Tot op het bot. In een onderzoekscommissie die onderzoeksdaden kan verrichten en de betrokkenen kan ondervragen. Zodat de in dit boek beschreven blunders zich nooit meer kunnen herhalen.“

Aus dem Inhaltstext: „Nergens was de impact van de coronapandemie zo hevig als in de woonzorgcentra. Ouderen werden gedurende maanden afgesneden van de buitenwereld en velen stierven in eenzaamheid, zonder afscheid te kunnen nemen van familieleden en vrienden. Zorgverleners hebben zich in uiterst benarde omstandigheden met hart en ziel en met gevaar voor de eigen gezondheid voor hen ingezet. In dit boek getuigen bewoners en medewerkers van woonzorgcentra, aan wie dit boek wordt opgedragen, hoe zij deze periode hebben beleefd. Ook experten en politici komen aan het woord. Zij trekken lessen uit de crisis en blikken vooruit naar het woonzorgcentrum van de toekomst.“