Ihre Suche

Aus der Verlagsmeldung: „Sjoerd Kuyper is bekend geworden met zijn werk voor kinderen, maar hij is altijd voor volwassenen blijven schrijven: poëzie vooral, maar ook proza en theater. In Wij schreeuwden omhelzingen naar elkaar bundelt hij brieven aan vrienden, collega’s, uitgevers en zijn kinderen. Hij schreef ze in het eerste jaar van de pandemie, toen alleen papieren en digitale woorden de mensen bij elkaar hielden. Kuyper is al sinds zijn jeugd fanatiek brievenschrijver, maar in deze bizarre tijden verdubbelde zijn productie. Het hield hem in leven. Hij schreef over het virus dat zijn woonplaats Bergen vacuüm zoog, zijn ziektes en zeertes, zijn leeftijd, aanvaringen met omroepen, filmmakers en leesbevorderaars, de dood van zijn moeder. Kommer en kwel, jazeker, maar om geluk kun je niet lachen en er is niemand die over treurnis zo hilarisch kan schrijven als Sjoerd Kuyper.“

Verlagsinformation: „Een vriendinnengroep van vier meisjes worden op de middelbare school al snel de bende van Bandy Bel genoemd. Bandy Bel is de aanvoerster. Zij wordt beschreven als een mengeling van een bandiet en Pietje Bel. In hun bende outfit oogt de groep zeer gevaarlijk. Ze laten Fatima onderduiken omdat ze moeilijkheden heeft met haar ouders. Dan bestaat de groep tijdelijk uit drie meiden .Maar sneller dan ze denken worden ze herenigd en zijn ze weer compleet. Begin 2020 waait er een gevaarlijk virus over het land. De laatste schooldag voor ze in Lock down gaan begint een bijna niet te beschrijven avontuur. Ongemerkt worden ze meegezogen in het verleden van de ouders van Ingeborg en Bandy. Clementine, de lieve lerares geschiedenis, begeeft zich door liefde in een gevaarlijk milieu en wordt ontvoerd. Doordat de bende van Bandy Bel juf Clementine te hulp willen schieten moeten zij onderduiken. Een groep criminelen is naar hen op zoek. Ze duiken uiteindelijk onder bij Tante Loes waar Fatima ook een tijdje in het tuinhuisje heeft gebivakkeerd. In dat nette burgerlijke huis doen ze ontdekkingen die door de buitenwereld nooit zouden zijn opgemerkt.“

Angaben zum Inhalt: „Het thema eenzaamheid laat niemand onberoerd. Joris van Casteren is er, misschien omdat hij als baby wekenlang in een couveuse lag, afgescheiden van enig menselijk contact, door gefascineerd: in al zijn boeken komt het thema in verschillende gedaanten aan de orde. In 2018 trad hij aan als coördinator van de stichting De Eenzame Uitvaart, die overledenen zonder familie of sociaal netwerk een bijzonder saluut brengt met een persoonlijk gedicht. De wereld van eenzame mensen, die normaal volstrekt onzichtbaar is, ging hiermee voor hem open. In Eenzaamheid biedt Van Casteren een uniek inkijkje in zijn grote fascinatie, die in deze tijden van corona nog pregnanter is geworden. In een combinatie van wonderlijke anekdotes en maatschappelijke en literaire bespiegelingen belicht hij het raadselachtige verschijnsel eenzaamheid van verschillende kanten. Daarnaast is het ook een persoonlijk relaas over de liefde voor een celliste uit Philadelphia die een einde maakte aan zijn eigen eenzaamheid.“

Verlagsinformation: „Tweelingen Alexander en Leonidas (1960) staan bij de uitbraak van de grootste crisis sinds de Tweede Wereldoorlog lijnrecht tegenover elkaar. Kunnen ze een breuk voorkomen? Hoe staan hun partners erin? Hun vrienden? Dreigt hun wereld – de wereld – ten onder te gaan aan een complot van waanzinnigen of is iedereen ongewild slachtoffer van de langverwachte pandemie der pandemieën? Oogst van de angst confronteert de lezer met de harde werkelijkheid van 2020.“

Aus dem Inhaltstext: „Op 12 maart 2020 sloten alle theaters in Nederland noodgedwongen de deuren vanwege het coronavirus. Toneelgroep Maastricht zag 175 voorstellingen in rook opgaan. In diezelfde week begonnen artistiek leiders Servé Hermans en Michel Sluysmans met een wekelijkse column voor het radioprogramma L1 Cultuurcafé. Elk verhaal draagt de titel van een liedje dat direct na afloop in de uitzending werd gedraaid. Blijven lopen is een afwisselend hoopvol en moedeloos verslag geworden van twee theatermakers in een jaar zonder theater. Het is een bevlogen lofzang op kunst en cultuur. En daarnaast is het een persoonlijk duo-document van een man die vader is en een die op het punt staat het te worden.“

Klappentext: „Hoe komen we uit deze crisis? Dat is de vraag die Ramsey Nasr, een van Nederlands meest veelzijdige kunstenaars, zichzelf stelt. De pandemie legt volgens Nasr bloot wat we lange tijd niet wilden zien: het politieke en economische systeem heeft de fundamenten van onze samenleving aangetast. In een uiterst persoonlijk en tegelijk rationeel betoog ontleedt Nasr de corona- en klimaatcrisis als twee rampen die wezenlijk met elkaar verbonden zijn. Stap voor stap bevraagt hij onze gehele westerse manier van leven. Aan de hand van kunstenaars als Boccaccio, Rilke en Van Gogh houdt Nasr een pleidooi om onze plek op aarde en ons idee van geluk radicaal te herzien, niet als zweverig ideaal, maar puur uit lijfsbehoud. De fundamenten is daarmee naast een indringende hartenkreet een politieke oproep tot opstand. Tegenover de chaos van deze tijd plaatst Nasr een urgent maar hoopvol geluid voor een land en wereld in crisis.“

Angaben zum Inhalt: „Wanneer de moeder van Marcel van Roosmalen na een val niet terug kan keren naar het ouderlijk huis, en onderdak vindt in een verpleegtehuis in Velp, lijkt een rustige periode voor haar en haar kinderen aan te breken. Totdat in maart 2020 de coronapandemie om zich heen grijpt. Het verpleegtehuis wordt ontruimd vanwege de vele positief geteste bewoners en moeder Van Roosmalen wordt getransporteerd naar de bossen bij Groesbeek. Het gevolg is dat ze niet meer weet waar ze is en wie ze is. Ze mag ook geen bezoek ontvangen, er is alleen nog ruimte voor een ?zwaaimoment? met familieleden. Al heeft ze geen idee meer wie er staan te zwaaien. En dat is nog maar het begin.0In 'Mijn legendarische moeder overleeft alles' beschrijft Marcel van Roosmalen hoe zijn moeder tegen elke verwachting in de coronatijd overleeft.“

Angaben zum Inhalt: „Columns in de vorm van ballonstrips over de dagelijkse gesprekken tussen een moeder en zoon tijdens de coronacrisis.“

Verlagsbeschreibung: „Wanneer het coronavirus uitbreekt, zijn Theo en Trudy allang gewend dat ze hun dochter en kleinkind niet vaak zien. Die zijn namelijk geëmigreerd naar Nieuw-Zeeland. Enigszins stuntelend houden ze contact door middel van beeldbellen. Ondertussen wordt het leven in het seniorencomplex door de virusuitbraak steeds beperkter. Boodschappen doen is een heel avontuur en online bestellen blijkt ook geen succes. Theo probeert zich met zijn hypochondrische trekjes zo goed mogelijk aan alle regels te houden. Trudy trekt zich daarentegen nergens iets van aan en spreekt gewoon met haar medebewoners af in het park. Maar wanneer er een paar kennissen sterven en de situatie in Nederland steeds nijpender wordt, begint ze de ernst toch wel in te zien. Ondertussen verdwijnen er steeds spullen uit het complex. Hebben ze te maken met een kleptomaan? En is corona eigenlijk wel het enige gevaar waar ze voor moeten vrezen? Een roman met een humoristische kijk op de psyche van de mens in coronatijd.“

Angaben zum Inhalt: „Een dankgebaar naar alle harde werkers in coronatijd. Het zijn bijzondere tijden. Het coronavirus houdt de wereld in zijn greep, de gevolgen raken ons allemaal. De druk van de getroffen maatregelen is groot en niemand die ons kan vertellen of het einde al in zicht is. We doen ons best om positief te blijven, al is dat soms lastig. Om in deze ingewikkelde periode mensen die actief zijn in cruciale beroepen of vitale processen een hart onder de riem te steken, combineerde Schrijverspunt de impact van de COVID 19-pandemie met een schrijfactie. De uitdaging was om in exact 100 woorden een verhaal of gedicht te schrijven waarbij een cruciaal beroep of vitaal proces in tijden van corona centraal staat, met een bundel van de vijftig boeiendste verhalen en gedichten als eindresultaat. Een oprecht en welgemeend 'Bedankt, harde werkers!'“

Angaben zum Inhalt: „Gedichten en columns van een verpleeghuisarts over de strijd tegen corona in 2020.“